паку́ль​I прысл vórläufig; éinstweilen (тым часам);

паку́ль што vórerst, vórläufig, unterdéssen;

паку́ль! разм bis nachhér!, bis dann!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Лато́чына ’лагчына з сырой зямлёй, а часам і з грунтавой вадой’ (КЭС, лаг.). Да латак 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мачы́жына ’нізкае (часам багністае) вільготнае месца’ (паўн.-усх., КЭС). Да мача́жына (гл.). Гук ‑ы‑ пад уплывам дзеяслова мачы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выбача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму, каму за што, на што і без дап.

1. Не караць за што-н., дараваць.

Выбачай мне за спазненне.

2. выбача́й(це). Ужыв. пры звароце да каго-н. (часам як пабочнае), калі просяць прабачэння за турботы, непрыемнасць і пад.

Выбачайце, тут я пагарачыўся.

|| зак. вы́бачыць, -чу, -чыш, -чыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

zwischendúrch

adv

1) ча́сам, часа́мі, сяды́-тады́

2) упераме́шку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

open-ended [ˌəʊpənˈendɪd] adj.

1. не абмежава́ны ча́сам/у ча́се;

open-ended contracts бестэрміно́выя кантра́кты

2. неканчатко́вы; які́ дапускае папра́ўкі, змяне́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зду́мацца, ‑аецца; безас. зак.

Разм. Уздумацца, прыдумацца. Часам здумаецца.. [Сымонку] завыць ваўком. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́цатнік бат. ’дрэва або хмызняк, Rhus typhina’ (БРС). Кіслыя плады воцатніку часам ужывалі для падкіслення вінаграднага воцату, адкуль і назва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trespass​1 [ˈtrespəs] n. злоўжыва́нне; парушэ́нне;

a trespass of frontier парушэ́нне мяжы;

a trespass on smb.’s time злоўжыва́нне чыі́м-н. ча́сам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ву́лечка ’качаня’ (Мат. Гом.); ’качанятка, часам куранятка’ (Янк. II). Згодна Янкоўскаму (там жа), памянш.-ласк. ад падзыўнога вуль-вуль-вуль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)