трукач назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які выконвае трукі (у 1 знач.).

  2. Чалавек, схільны да трукацтва (размоўнае).

|| жаночы род: трукачка.

|| прыметнік: трукацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

велікаду́шны великоду́шный;

в. чалаве́к — великоду́шный челове́к;

~ная прапано́ва — великоду́шное предложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

надзе́йны надёжный;

н. чалаве́к — надёжный челове́к;

~ная апо́ра — надёжная опо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

недаве́рлівы недове́рчивый;

н. чалаве́к — недове́рчивый челове́к;

~вая но́тка — недове́рчивая но́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

руха́вы подвижно́й, подви́жный, живо́й;

р. чалаве́к — подвижно́й (подви́жный, живо́й) челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

скро́мны скро́мный;

с. чалаве́к — скро́мный челове́к;

~ныя заслу́гі — скро́мные заслу́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

скры́тны скры́тный;

с. чалаве́к — скры́тный челове́к;

~нае жыццё — скры́тная жизнь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мудрэц назоўнік | мужчынскі род

Мудры, разумны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

буяны прыметнік

Скандальны, непакорны чалавек.

  • Б. характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

удалец назоўнік | мужчынскі род

Смелы, адважны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)