пухна́цік
‘тоўсты, поўны чалавек; ласкальна пра ката´’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
пухна́цік | пухна́цікі | |
пухна́ціка | пухна́цікаў | |
пухна́ціку | пухна́цікам | |
пухна́ціка | пухна́цікаў | |
пухна́цікам | пухна́цікамі | |
пухна́ціку | пухна́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)