пухна́цік

‘тоўсты, поўны чалавек; ласкальна пра ката´’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пухна́цік пухна́цікі
Р. пухна́ціка пухна́цікаў
Д. пухна́ціку пухна́цікам
В. пухна́ціка пухна́цікаў
Т. пухна́цікам пухна́цікамі
М. пухна́ціку пухна́ціках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)