паджыга́нец, ‑нца, м.

Абл. Падшыванец. Дзяцей была поўная хата, ад паджыганцаў да паўзуноў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Хата, пабудаваная з саману.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hearth

[hɑ:rӨ]

n.

1) чарэ́нь f., под -у m. (пе́чы, камі́на)

2) ха́тні агме́нь, ро́дная ха́та

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mobile

[ˈmoʊbəl]

adj.

рухо́мы, перасо́ўны, пераво́зны, перано́сны

mobile home — перасо́ўная ха́та

a mobile mind — гну́ткі ро́зум

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чый¹, чыя́, чыё, займ. пыт. і адносны.

1. пыт. Указвае на прыналежнасць каго-, чаго-н. каму-н.

Чыя гэта хата? Чый гэта нож?

2. пыт. і адносны. 3 якой сям’і, з якога роду.

Чый ты будзеш?

3. Тое, што і чый-небудзь (разм.).

Не хадзі босы, абуй чые чаравікі.

4. адносны. Падпарадкоўвае даданыя азначальныя сказы.

Гэта быў чалавек, чыя хата стаяла на ўзлеску.

5. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дапаўняльныя сказы.

Настаўніца паведаміла вучням, чыё сачыненне лепшае.

6. адносны. Падпарадкоўвае даданыя дзейнікавыя сказы.

Няхай той, чыя гэта шапка, і забярэ яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рата́йскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да ратая, уласцівы яму. Ратайская хата. Ратайская сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струхле́ць сов. (сгнить) истле́ть; иструхля́веть; обветша́ть;

дрэ́ва ~ле́ла — де́рево истле́ло;

ха́та ~ле́ла — изба́ обветша́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ула́зіны, ‑зін; адз. няма.

Разм. Уходзіны, наваселле. Новая хата заўсёды радасць. А ўлазіны — свята. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́нза, ‑ы, ж.

Сялянская хата ў Кітаі.

[Кіт.]

фанза́, ‑ы́, ж.

Кітайская шаўковая тканіна, падобная да тафты.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урасці́, -ту́, -це́ш, -це́; уро́с, урасла́, -ло́; зак.

1. у што. Па меры росту пранікнуць углыб, унутр.

Яблынькі добра ўраслі карэннем у глебу.

Хата па вокны ўрасла ў зямлю (перан.: моцна асела).

2. чым. Зарасці, парасці.

Двор урос травой.

|| незак. ураста́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)