шу́ба ж. фу́тра, -ра ср.; (тулуп) кажу́х, -ха́ м.;

овчи́нная шу́ба кажу́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

шу́ба ж разм гл футра

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пушны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае каштоўнае футра.

П. звер.

2. Які з’яўляецца пушнінай, адносіцца да здабычы, апрацоўкі ці да продажу пушніны.

П. тавар.

П. промысел.

П. аўкцыён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

унты́, -о́ў, адз. унт, -а́, м. і у́нты, унт, адз. у́нта, -ы, ДМ -нце, ж.

Абутак з футра на мяккай падэшве ў народаў на Поўначы і Сібіры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кушне́р

(ст.-польск; kusznierz, ад с.-в.-ням. kürsenaere)

рамеснік, які вырабляе шкуры на футра і шые з футра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

футэ́рка, ‑а, н.

Разм. Кароткае футра. У кароткім, да кален[ь], футэрку, .. у каракулевай шапцы і глян[ц]аваных ботах з галошамі, Сёмка Фартушнік вёў пад руку Амілю Снацкую. Чорны. // Памянш. да футра. Купілі футэрка для хлопчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́рсавы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць барсу; зроблены з футра барса. Барсавая шкура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́рка¹, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых з густой бліскучай поўсцю, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. но́ркавы, -ая, -ае.

Норкавая шуба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарнаста́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Пушны драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным белым футрам і чорным кончыкам хваста зімой, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. гарнаста́евы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

szuba

ж. футра; шуба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)