unyielding
[ʌnˈji:ldɪŋ]
adj.
непадаўкі́; незгаво́рлівы; сто́йкі; упа́рты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зано́рысты, ‑ая, ‑ае.
1. Спец. З паглыбленнямі, з касымі слаямі (пра дрэва, драўніну).
2. Зрэзаны (пра бераг).
3. перан. Наравісты, упарты (пра чалавека, жывёлу). Занорысты чалавек. // Які выяўляе наравістасць. Занорысты характар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Скару́за ‘упарты, гарэза, свавольнік’, скару́зіцца ‘ўпарціцца, капрызіць’ (Касп.). Гл. каруза.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
непако́ра, -ы,
1. ж. Непакорнасць, непадуладнасць каму-н.
Дух непакоры.
2. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Такі, якога немагчыма скарыць.
3. -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ко́р і -аў. Упарты чалавек; неслух.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
назо́йлівы, ‑ая, ‑ае.
Такі, які назаляе, дакучае. [Рыгор] вёртка абмінаў сустрэчных і моўчкі ўвільваў ад назойлівых насільшчыкаў. Гартны. Ад.. [Лупянка] адмахваліся, як ад назойлівай мухі. Лынькоў. / у перан. ужыв. Упарты і назойлівы падаў дождж. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Супара́т ’упарты’ (Нас., Бяльк., Мат. Маг., Юрч.), ’упарты, непаслухмяны’, ’супраціўнік, вораг, бунтаўнік’ (Гарэц.), ’супернік’ (Беларусіка, 19, 224), супара́тка ’ўпартая жанчына’, супара́тываць ’упарціцца; барухацца, супраціўляцца’ (Нас., Юрч.). Дэрыват ад супар (гл.) з суф. ‑ат, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 120.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
balky
[ˈbɔki]
adj., balkier, balkiest
нату́рысты, нараві́сты, упа́рты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
náchhaltig
a праця́глы, упа́рты, пастая́нны, зацяжны́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
stíerköpfig, stíernackig
a упа́рты (як бык)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
insistent [ɪnˈsɪstənt] adj. (on/upon)
1. насто́йлівы; упа́рты;
insistent demands насто́йлівыя патрабава́нні
2. пі́льны, пі́льна патрэ́бны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)