пало́й

1. Абалонь; упадзіна, бераг лугу (Даль, III, 263).

2. Праліўны дождж (Лях. Араш. 92).

□ х. Палой (Спіс., 1910, 29), а цяпер в. Палоеўка Чав.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

запа́дзіна

1. Упадзіна паміж узгоркамі, глыбокі роў (Слаўг.).

2. Яма на месцы ўшчыльнення свежай зямлі (Слаўг.). Тое ж за́падзь (Слаўг.), запа́длае ме́сца (Слуцк. Сержп. Прымхі, 24).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

падзь

1. Упадзіна, яма (Стаўбц. Прышч.).

2. Шкодная мядовая раса; іржаўныя грыбы, якія з'яўляюцца на бабовых раслінах ад перамены надвор'я (БРС).

□ ур. Падзь (нізкае поле) Стаўбц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

rów, rowu

м.

1. роў; канава;

rów odpływowy — адвадная канава;

rów nawadniający — арашальная канава;

2. вайск.. акоп; роў;

rów łącznikowy вайск. ход злучэння;

rów strzelecki вайск. стралковы акоп;

3. упадзіна;

rów oceaniczny — акеанічная ўпадзіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

купе́лішча

1. Упадзіна на месцы асушанага купела 1 (Слаўг.).

2. Мелкае месца з вадой, дзе купаюцца птушкі; лужына (Дзіс., Слаўг.).

3. Месца ў пяску, дзе купаюцца куры (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Тра́п’е — недакладна вызначанае значэнне ’рыззё, лахманы’, параўн. ілюстрацыю: рыба залезе ў гэты закобэнь [закутак], у гэтэ трапʼе (ТС). Параўн. каш. třap ’гразь на дарогах; снег з дажджом’, якое Борысь (SEK, 5, 176) звязвае з *trepati (гл. трапаць 1). Аднак кантэкст і іншыя запісы (КСТ) дапускаюць сувязь і з адпаведнымі паўднёваславянскімі словамі, параўн. балг. дыял. трапйе ’роў, упадзіна’ (Сб. на Бълг. книж. дружество, 1. София, 1901, 16), тапонім Трапьето (Младенов, Принос. към. изучване на бълг. говори в Източна и Западна Тракия. София, 1936, 173), макед. дыял. трапје ’карытападобныя формы на зямлі’ (МЈ, 8, 1, 83), што да балг., макед. трап ’яма, роў’, серб.-харв. тра̏п ’яма для захоўвання гародніны зімой’, славен. trap ’яма’, якія Куркіна (Диал. структура, 31) лічыць паўднёваславянскімі дыялектызмамі і ўзводзіць да прасл. *trapъ/*torpъ (з пытальнікам). У якасці іншаславянскіх адпаведнікаў прыводзяць літ. tar̃pas ’прамежак, шчыліна’ (гл. торп, тарпа), раманскае trabs ’калода’ (Бязлай, Eseji, 83). Гл. таксама трап 1 і наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hole​1 [həʊl] n.

1. дзі́рка, адту́ліна;

a hole in ice лу́нка, пало́нка;

a hole in the road упа́дзіна, выбо́іна на даро́зе;

weаr into holes знасі́ць да дзі́рак

2. я́ма; я́міна; нара́; бярло́г(а)

3. infml глухі́ заку́так, глуш; халу́па

4. sport лу́нка

♦

in a hole infml у ця́жкім стано́вішчы;

I am always in a hole after holidays. Я заўжды без капейчыны пасля святаў;

in the hole AmE, infml у пазы́ках;

make a hole in smth. мо́цна спусто́шыць што-н. (запасы, кішэнь і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pocket​1 [ˈpɒkɪt] n.

1. кішэ́нь;

Joseph always stands with his hands in his pockets. Джозеф заўсёды стаіць, трымаючы рукі ў кішэнях.

2. кішэ́нька (для карт, табліц, фотаздымкаў і да т.п.)

3. гро́шы, сро́дкі

4. упа́дзіна, я́мка

5. раён, зо́на

6. лу́за білья́рда

♦

be in smb.’s pocket быць у рука́х у каго́-н.;

be/live in each other’s pockets BrE вадо́й не разалье́ш;

in pocket быць у вы́йгрышы;

out of pocket цярпе́ць стра́ту;

have smb. in one’s pocket трыма́ць каго́-н. у рука́х

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лы́жка, ложка ’прадмет сталовага прыбора для зачэрпвання рэдкай або рассыпістай ежы’ (Яруш., Гарэц., Касп., Сцяшк., Анох., ТСБМ, Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.). Укр. ложка, ли́жка, ли́шка, ли́жґа, рус. ложка, кастр. лы́жка, ст.-рус. лъжька, ложька; польск. łyżka, łyška, lyjška, łyska, łóška, łuška, leška, каш. lëška, łiška, ст.-н.-луж. łežka, чэш. lyžka, łezka, славац. lyžka, liška, усх. ložka. Прасл. паўн. lъžka ’лыжка’ (Слаўскі, 5, 441–445), якая першапачаткова рабілася з дрэва, з кары; гэта дэмінутыўнае ўтварэнне ад *lъga, і.-е. адпаведнікам якога з’яўляюцца алб. lugë ’тс’, усх.-асец. alịgd ’надрэз’, alịgdịn ’падразаць’, ст.-інд. rujati ’ламае’. Аналагічна англ. spón ’лыжка’ ∼ ст.-в.-ням. spân ’трэска’, ст.-ісл. spánn ’лыжка, трэска’, швед., дац. sked ’лыжка’ ∼ ст.-в.-ням. sceidôn ’расколваць’. Іншыя менш імаверныя версіі гл. Слаўскі (5, 444–445); Фасмер (2, 511–512), Махэк₂ (346), Скок (3, 683), Трубачоў (Ремесл. терм., 169–170). Карскі (1, 149; Труды, 501) мяркуе, што бел. лы́жка — паланізм. Сюды ж лы́жачнік ’майстар, які робіць лыжкі’ (ТСБМ), лы́жачка ’дыхавіца’ (ТСБМ; КЭС, лаг.) — у выніку пераносу значэння паводле падабенства (упадзіна ў грудной клетцы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кацёл

1. Упадзіна, паніжанае поле (Слаўг.).

2. Вір, яма ў рацэ, возеры (Зах. Палессе Талст.).

3. Паглыбленне на полі ці лузе, у якім доўга стаіць вада і расце трава (Стол.).

4. Маленькі глыбокі вадаём з крутымі абрывістымі берагамі (Стол.).

□ ур. Кацёл (поле) каля в. Рудня Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)