прыбярэ́жны, ‑ая, ‑ае.

Які размяшчаецца, знаходзіцца каля берага, уздоўж берага. Прыбярэжная расліннасць. Прыбярэжная вёска. □ Хвалі беглі на бераг, злізвалі прыбярэжную пену, шумавінне, усплёскамі кідаліся на жоўты пясок. Лынькоў. У прыбярэжных кустах, у парку, у зарасніках лазняку шчабятала птаства. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакенба́рды

(ням. Backenbart, ад Backe = шчака + Bart = барада)

частка барады ад скроняў уздоўж шчок пры выгаленым падбародку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бульва́р

(фр. boulevard = першапачаткова гарадскі вал)

шырокая, абсаджаная дрэвамі алея пасярэдзіне вуліцы, уздоўж берага мора і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нотахо́рд

(ад гр. notos = спіна + chorde = струна)

гібкі шкілетны цяж уздоўж сярэдняй лініі спіннога боку эмбрыёнаў хордавых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палаві́к, ‑а, м.

Вузкі доўгі дыванок з грубай тканіны, які рассцілаецца па падлозе. Уздоўж сцен — высокія, ледзь не пад столь, фікусы, падлога заслана палавікамі, на сценах — дываны. Навуменка. Прыйшоўшы дадому ... [Варвара] па звычцы спынілася ў дзвярах — выцерла ногі аб палавік. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́йсія

(н.-лац. weisia)

лістасцябловы мох сям. трыхастомавых, які трапляецца на аголеных глебах, уздоўж дарог, па адхонах, канавах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

along [əˈlɒŋ] adv., prep. уздо́ўж, наўсця́ж;

walk along the road ісці́ па даро́зе;

sail along the coast плы́сці ўздо́ўж бе́рага

♦

get along with smb. ла́дзіць, жыць у зго́дзе з кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gutter [ˈgʌtə] n.

1. (сцёкавы) жо́лаб; вадасцёк, сцёкавая кана́ва (уздоўж вуліцы або дарогі)

2. the gutter трушчо́бы;

children of the gutter дзе́ці трушчо́баў

♦

be born in the gutter нарадзі́цца ў гале́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Палок ’нары паміж печчу і ложкам або паміж печчу і супрацьлеглай сцяной уздоўж глухой сцяны ў сялянскай хаце’ (ТСБМ, Шат., Янк. 2, Выг., Сл. ПЗБ), ’полка ў лазні’ (Касп., Бяльк.). Рус. поло́к ’палок у лазні; палаці, памост’. Вытворнае ад пол (гл.) (Фасмер, 3, 314).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падру́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць. Уздоўж сцен — два ложкі, зробленыя з падручнага матэрыялу. Крапіва.

2. Які выконвае падсобную работу. Падручныя рабочыя. / у знач. наз. падру́чны, ‑ага, м. Салдату далі двух падручных капаць ямы, ён жа садзіў шчэпы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)