3.узнач.прым. Галоўны, кіруючы. Вядучая тэма. Вядучая партыя оперы. Вядучая роля навукі.
4.узнач.прым. Які прыходзіцца ў рух непасрэдна ад рухавіка. Вядучыя колы аўтамабіля.
5.узнач.наз.вяду́чы, ‑ага, м. Той, хто кіруе чым‑н. Вядучы праграмы. Быць на вечары вядучым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варыя́цыя, ‑і, ж.
1. Відазмяненне другарадных элементаў чаго‑н. пры захаванні асноўнага. Варыяцыі сцэны спектакля.//Спец. Некаторыя змены асноўнага тыпу ў раслін і жывёл. // Змена рытму, мелодыі, гармоніі пры захаванні асноўнай тэмы. Тэма з варыяцыямі.
2. Варыянты распрацоўкі або паўтарэння асноўнай тэмы. Купалаўскі верш «Мая хатка» з’яўляецца па сутнасці вольнай варыяцыяй на тэму аналагічнага верша Багушэвіча «Мая хата».Івашын.
3. У матэматыцы — змяненне віда функцыі велічынь.
[Ад лац. variatio — змяненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэфрэ́н
(фр. refrain)
1) радок ці некалькі радкоў, якія ў пэўным парадку паўтараюцца ў вершы;
2) прыпеў у песні;
3) галоўная тэма, якая шматкратна паўтараецца ў чаргаванні з рознымі эпізодамі ў музычнай форме ронда.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
subject
1.[ˈsʌbdʒekt]
n.
1) тэ́маf.
2) прадме́т -у m. (вывучэ́ньня), аб’е́кт -у m. (дасьле́даваньня)
3) дысцыплі́на f., шко́льны прадме́т
4) падда́ны -ага m.
Queen’s subject — падда́ны карале́вы
5) дзе́йнік -а m.
6) тэ́маf., сюжэ́т -у m. (тво́ру)
2.
adj.
падула́дны, падпара́дкаваны
We are subject to our country’s laws — Мы падпарадко́ўваемся зако́нам на́шай краі́ны
3.[səbˈdʒekt]
v.t.
1) падбіва́ць, заваёўваць, падпарадко́ўваць
2) паддава́ць
to subject to torture — паддава́ць катава́ньню
•
- subject to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wariacja
wariacj|a
ж.
1. варыяцыя
2.уст. вар’яцтва, шаленства
3. ~e мн.муз. варыяцыя;
temat z ~ami — тэма з варыяцыямі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
subject1[ˈsʌbdʒɪkt]n.
1.тэ́ма, пыта́нне, прадме́т;
be on the subject гавары́ць на тэ́му;
change the subject змяні́ць тэ́му
2. аб’е́кт;
the subject of an experiment аб’е́кт эксперыме́нта
3.ling. дзе́йнік
4. падда́ны; падда́ная;
a British subject падда́ная Брыта́ніі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сасло́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да саслоўя (у 1 знач.). З расчыненых за памостам дзвярэй паказаўся гурт суддзяў і саслоўных прадстаўнікоў.Колас.// Абумоўлены прыналежнасцю да якога‑н. саслоўя. Саслоўныя прывілеі, Саслоўныя інтарэсы.
2. Заснаваны на падзеле грамадства на саслоўі; уласцівы грамадству, падзеленаму на саслоўі. Саслоўная сістэма выбараў. Саслоўны антаганізм.
3. Уласцівы прывілеяваным саслоўям; каставы. Саслоўны дух. □ У беларускай літаратуры тэма выкрыцця саслоўных забабонаў займае досыць значнае месца.Ярош.
•••
Саслоўная манархіягл. манархія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лейтматы́ў
(ням. Leitmotiv =. вядучы матыў)
1) музычная тэма, кароткі музычны зварот, які звязваецца з пэўнай ідэяй і шматразова паўтараецца ў творы адпаведна развіццю сюжэта;
2) перан. асноўная думка, якая неаднаразова паўтараецца і падкрэсліваецца (напр. л. рамана).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АКТУА́ЛЬНАЕ ЧЛЯНЕ́ННЕ СКА́ЗА,
падзел сказа (у жывым маўленні — выказвання) на тэму (зыходны пункт выказвання) і рэму (тое новае, што паведамляецца чытачу ці слухачу аб тэме). Актуальнае чляненне сказа накладваецца на фармальна-сінтаксічную будову сказа, і ён набывае магчымасць перадаваць актуальную ў дадзеным кантэксце, важную ў момант паведамлення інфармацыю. Напр., у сказах «Мужчыны выйшлі на двор з хаты» і «На двор з хаты выйшлі мужчыны» суадносіны і камунікатыўная значымасць тэмы і рэмы розныя (з другога варыянта сказа вынікае, што ў хаце былі не толькі мужчыны). Тэма і рэма перадаюцца: лагічным націскам (прасадычныя сродкі), парадкам слоў (сінтаксічныя), часціцамі, займеннікамі, прыслоўямі або сінонімамі (марфалагічныя і лексічныя). У вусным маўленні тэма найчасцей падкрэсліваецца інтанацыяй, у пісьмовым — парадкам слоў. У экспрэсіўных выказваннях рэма можа папярэднічаць тэме, што патрабуе пры вымаўленні сказа асабліва ўзмоцненага націску і наз. эмфазай. Калі ў сказе адсутнічае проціпастаўленне тэмы і рэмы, ён наз. камунікатыўна нерасчлянёным.