defraudíeren

vt марнатра́віць, ма́рна тра́ціць (грошы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verschwénden

vt растра́чваць, ма́рна тра́ціць, марнатра́віць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

lose one’s head

усхвалява́цца; тра́ціць галаву́, губля́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пратра́ціць, ‑трачу, ‑траціш, ‑траціць; зак.

1. Мець страту на чым‑н. ад чаго‑н.

2. што. Поўнасцю растраціць. Пратраціць грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́шышкаць ’патраціць да капейкі’ (брагін., З нар. сл.). Да шы́шкаць ’траціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расте́ривать несов.

1. (терять одно за другим) губля́ць, разгу́бліваць;

2. перен. (лишаться) тра́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

расхо́доваться

1. (тратить деньги) прост. тра́ціць, тра́ціцца;

2. страд. расхо́давацца, выдатко́ўвацца; см. расхо́довать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абая́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць абаяльнага. Аднак, калі чалавек вельмі ўдачлівы па прыродзе, то і пад старасць не траціць пэўнай абаяльнасці. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транжы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Разм. Неразумна, без толку траціць (грошы, маёмасць і пад.). [Рахункаводу] не хочацца транжырыць калгасную капейку. Асіпенка.

[Ад фр. trancher — разразаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рассу́рываць ’раскідываць, выдаваць, траціць’ (Нас.). Да сур ’смецце’ (гл.), параўн. распасо́рыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)