Прывы́кнуць, прывыка́ць ’набыць прывычку; прывучыцца; асвоіцца’ (Бяльк., ТСБМ). Працягвае ст.-бел. привыкнути, привыкати, якое ад выкнути, гл. вы́кнуць (< прасл. *vyknǫti); сюды ж прывы́чка ’схільнасць, манера паводзін, звычай’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
влече́ние ср.
1. (страсть) ця́га, -гі ж.;
2. (склонность) нахі́л, -лу м., прыхі́льнасць, -ці ж., схі́льнасць, -ці ж.;
име́ть влече́ние к чему́-л. мець нахі́л (прыхі́льнасць, схі́льнасць) да чаго́-не́будзь.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Скло́ннасць ‘схільнасць, дар, талент’, ‘прыхільнасць’ (Ласт.), сюды ж скланяць ‘схіляць у карысць каго-небудзь ці чаго-небудзь’, скло́нны ‘прыхільны’ (там жа), ст.-бел. склонити ‘схіліць’ (Альтбаўэр), параўн. рус. скло́нность, склоня́ть, скло́нный ‘тс’. Паводле Кохмана (Stosunki, 125–126), насуперак Фасмеру (3, 642: калька франц. inclination ‘схільнасць’), з польск. skłonność — калька з лац. inclinatio ‘тс’, што трапіла ў рускую мову праз старабеларускую, гл. таксама Віткоўскі, Słownik, 173. У сучаснай літаратурнай мове калькуюцца ўтварэннямі з коранем ‑хіл‑, што не выключае захавання народных форм ад кланіць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
любо́ў, -бві і -бо́ві, ж.
1. Пачуццё сардэчнай прыхільнасці, адданасці каму-, чаму-н.
Л. да радзімы.
Мацярынская л.
2. Схільнасць, цяга да чаго-н.
Л. да музыкі.
3. Тое, што і каханне, а таксама пра чалавека, які выклікае гэта пачуццё.
Мая л.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
прыхі́льны, -ая, -ае.
1. Які мае схільнасць да чаго-н.
П. да працы.
2. Які выказвае сімпатыі да каго-, чаго-н., спачувае каму-н.; які выяўляе адабрэнне, спагаду.
П. слухач. П. позірк.
3. Які выказвае адабрэнне, станоўчы.
П. водзыў.
|| наз. прыхі́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
смяшлі́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць смяшлівага; схільнасць да смеху з любой прычыны. Неўзабаве плаксівасць прайшла, а смяшлівасць заставалася да самага юнацтва. Майхровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
liability [ˌlaɪəˈbɪləti] n.
1. (for) адка́знасць; абавя́зак;
absolute/limited liability неабмежава́ная/абмежава́ная адка́знасць
2. pl. liabilities econ. даўгі́, грашо́выя абавяза́цельствы
3. infml перашко́да; абу́за, даку́ка, назо́ла
4. (to) схі́льнасць;
liability to infectious diseases схі́льнасць да інфекцы́йных захво́рванняў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
vocation [vəʊˈkeɪʃn] n.
1. прафе́сія, заня́так;
find one’s vocation знайсці́ свой заня́так, сваю́ спра́ву;
mistake one’s vocation памылі́цца ў вы́бары прафе́сіі
2. (for) схі́льнасць, прызва́нне;
She has a vocation for teaching. У яе схільнасць да педагагічнай дзейнасці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Секс ‘усё тое, што адносіцца да палавога жыцця’. Запазычана з англ. sex ‘полавая схільнасць’, sexy ‘сексуальна заклапочаны’, першапачаткова значыла ‘натуральны пол’, што з лац. sexus ‘пол’, роднаснага secāre ‘рэзаць, дзяліць’, г. зн. ‘частка, падзел’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
inklinacja
inklinacj|a
ж.
1. схільнасць;
~e do pisania wierszy — схільнасць да напісання вершаў;
2. фіз. магнітнае схіленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)