Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
attainder
[əˈteɪndər]
n., Law
стра́та право́ў і маёмасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падзе́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводледзеясл. падаць (у 1–3, 5–10 знач.).
2.Дзеяннепаводледзеясл. пасці (у 3, 5 і 9 знач.).
3.Страта добрага імя жанчынай; страта дзявоцтва. Розум і разважлівасць Міркіяна выключаюць якія б там ні было аб’ектыўныя фактары, што прывялі жанчыну да падзення.Майхровіч.
4.Спец. Нахіленасць у адносінах да гарызантальнай паверхні (пра зямлю, горныя пароды і пад.). Вугал падзення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Wärmeverlust
m -(e)s фіз.стра́та цяпла́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Verwírkung
f -, -en пазбаўле́нне (чаго-н.), стра́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Blútverlust
m -(e)s, -e стра́та крыві́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Féuerschaden
m -s, -schäden стра́та [шко́да] ад пажа́ру
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Матыле́нька ’мянташка’ (жабін., ДАБМ; к. 264); памянш. з мянці́ла (гл.), у якой адбылася страта санорнага і ацвярдзенне пачатковага м‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zatracenie
zatraceni|e
н.
1.страта; згуба;
2. знішчэнне;
3.страта прытомнасці;
kochać do ~a — кахаць без памяці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Страце́нне ‘смяротная кара’, ‘адсячэнне (галавы)’ (Нас., Гарэц.), страцэ́ня, страцэнё ‘знішчэнне’ (Сл. ПЗБ), страце́не ‘страта’ (Нар. Гом.), стра́ціць ‘загубіць, знішчыць, пазбавіць жыцця’ (Нас., ТСБМ, Нар. Гом., Сержп. Прымхі, Сл. ПЗБ, Некр. і Байк.). У спецыфічным значэнні ‘пазбаўленне жыцця’, хутчэй за ўсё, з польск.stracenie ‘пакаранне смерцю’, stracić ‘пакараць смерцю’, што развілося на падставе значэння ‘згубіць, загубіць’, тыповага для стра́ціць, што да тра́ціць (гл.), параўн. страта ‘згуба’.