◎ Мянці́ла, менціло ’мянташка’ (ТСБМ, Янк. 2; гродз., Сцяшк. Сл.), івац. мэнцілка ’тс’ (Жыв. сл.). Да мянціць (гл.). Аб суфіксе ‑іл‑ гл. Сцяцко, Афікс. наз., 42.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)