раскватарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Размясціць па кватэрах. Лейтэнант Голуб раскватараваў сваю роту па хатах. Васілевіч. Па два-тры ў хату раскватараваў нас старшыня. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

moderator

[ˈmɑ:dəreɪtər]

n.

1) старшыня́ пасе́джаньня

2) арбі́тар -ра m., пасярэ́днік -а m.

3) мадэра́тар -ра m., вяду́чы прагра́мы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

president

[ˈprezɪdənt]

1.

n.

1) старшыня́ -і m. & f. (арганіза́цыі)

2) рэ́ктар -а m. (унівэрсытэ́ту, ко́леджу)

2.

гл. President

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

dziekan

м.

1. дэкан;

dziekan wydziału — дэкан факультэта;

2. старшыня дыпламатычнага корпуса; дуаен

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

верхаво́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., кім-чым, дзе і без дап.

Разм. Узначальваць, кіраваць, распараджацца. Верхаводзіць у гульнях. □ [Міхал:] — Ну, сядай, расказвай, старшыня, як верхаводзіла. Васілевіч. На сходзе верхаводзілі беднякі. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рпа, ‑ы, ж.

Разм. Пра кароткі і задзёрты нос. Вяртаючыся назад, старшыня яшчэ здалёк убачыў, што яго новыя сябры з нецярпеннем пазіраюць на вуліцу, прыціснуўшы да шыб прыплюшчаныя кірпы. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарамата́, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.

Разм.

1. Сорам, ганьба. [Ахрэм:] — Вунь бачыш?.. Новы старшыня ў сані ўпрогся, сарамата якая! Краўчанка.

2. Пачуццё маральнай адказнасці за свае паводзіны, учынкі. Страціць сарамату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спі́кер, ‑а, м.

1. Старшыня ніжняй палаты англійскага парламента, а таксама палат у парламентах ЗША і некаторых іншых краін.

2. Асоба, якая аб’яўляе гледачам рашэнне суддзяў на спаборніцтвах па боксу.

[Англ. speaker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ты́сяцкі, ‑ая, ‑ае.

1. У Старажытнай Русі — начальнік ваеннага апалчэння.

2. Выбарная службовая асоба ад сялян, вясковы старшыня (да рэформы 1861 г.).

3. Галоўны распарадчык у старадаўнім рускім вясельным абрадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

foreman

[ˈfɔrmən]

n., pl. -men

1) ма́йстар -ра m., прара́б, дзяся́тнік -а m., тэ́хнік -а m.; зага́дчык цэ́ха

2) старшыня́ прыся́жных

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)