Verbum

заспако́енасць, -і, ж.

1. Стан спакою, заспакаення, ураўнаважанасці.

2. Задаволенасць дасягнутым, бестурботнасць.

касаво́касць, -і, ж.

Стан вачэй, пры якім зрэнкі накіраваны ў розныя бакі.

цверазі́ць, цверажу́, цвярэ́зіш, цвярэ́зіць; незак.

Рабіць цвярозым, цверазейшым, прыводзіць у цвярозы стан.

перапо́й, -ю, м.

Стан пасля моцнага ап’янення (разм.).

Баліць галава ад перапою.

спало́х, -у, м.

Раптоўнае адчуванне страху; стан перапалоху, хваляванне.

С. ахапіў прысутных.

нірва́на, -ы, ж.

1. Паводле вучэння будыстаў: стан глыбокага спакою і поўнай унутранай гармоніі, які дасягаецца адмаўленнем ад усіх жыццёвых клопатаў і імкненняў.

2. перан. Стан спакою, сузірання і асалоды.

Апусціцца ў нірвану.

астэні́я, -і, ж. (спец.).

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

|| прым. астэні́чны, -ая, -ае.

ашаламле́нне, -я, н.

Стан збянтэжанасці, разгубленасці або ўзрушэння.

На яго найшло нейкае а.

адурэ́нне, -я, н. (разм.).

Стан паводле знач. дзеяслова адурэць.

Дайсці да поўнага адурэння.