Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
verláuten
es verláutet, dass… — ка́жуць, што…; ста́ла вядо́ма, што…
wie verláutet — як ста́ла вядо́ма
er hat nichts ~ lássen* — ён не дае́ пра сябе́ ве́стак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вы́сунуць, -ну, -неш, -не; -сунь; -нуты; зак., што.
1. Выставіць вонкі, паказаць.
В. галаву ў акно.
2. Сунучы, перамясціць, выставіць наперад.
В. шуфляду са стала.
В. стол на сярэдзіну пакоя.
3. перан. Прапанаваць для абмеркавання.
В. план-праект.
|| незак. высо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
но́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
1. гл. нага.
2. Апора, стойка (стала, крэсла і пад.).
Н. крэсла.
3. Ніжняя частка грыба або сцябло расліны.
4. Рассоўная частка некаторых інструментаў (спец.).
Н. цыркуля.
◊
Казіная ножка — самаробная папяроса ў выглядзе люлькі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
worse3 [wɜ:s] adv. (выш. ст. ад badly)
1. горш;
The patient has been taken worse. Хвораму стала горш.
2. больш, мацне́й;
It’s raining worse than ever. Дождж усё мацнее.
♦
be worse off пагарша́цца;
She is worse off than before. Ёй стала горш, чым было раней.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
круго́м, прысл. і прыназ.
1. прысл. 3 усіх бакоў.
К. лес.
К. людзі.
2. прысл. Робячы кругавы рух.
Абляцець к.
Павярнуцца к.
3. прысл. Поўнасцю.
К. вінавата.
4. прыназ. з Р. Вакол каго-, чаго-н.
К. хаты растуць кветкі.
К. лесу поле.
Абысці к. стала.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адкрыццё, -я́, мн. -кры́цці, -яў, н.
1. гл. адкрыць.
2. Тое, што выяўлена, стала вядомым у выніку даследаванняў і пад., новая ісціна.
Навуковае а.
А. атамнай энергіі.
3. Тое, што неспадзявана для каго-н. устаноўлена, выяўлена, пазнана.
І раптам нечаканае а.: ён піша вершы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
халада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. безас. Пра наступленне халадоў, паніжэнне тэмпературы паветра.
У кастрычніку стала х.
2. Тое, што і халадзець (у 2 знач.; разм.).
3. Пакутаваць ад холаду; мерзнуць (разм.).
У вайну і халадалі і галадалі.
|| зак. пахалада́ць, -а́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
полк, палка́, мн. палкі́, палко́ў, м.
1. Вайсковая адзінка, якая звычайна ўваходзіць у склад дывізіі або брыгады.
Гвардзейскі п.
Авіяцыйны п.
2. перан., каго (чаго). Мноства, натоўп (разм.).
П. памочнікаў.
◊
У нашым палку прыбыло (разм.) — нас стала больш.
|| прым. палкавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Стальні́ца ‘верхняя дошка, крышка стала’ (ТСБМ, Янк. 1), ‘дошчачка, на якой рэжуць сала, мяса, крышаць капусту і інш.’ (Сл. ПЗБ), ‘дошка столі’ (Янк. 1), стольні́ца ‘шуфляда ў стале’ (ТС), столны́ця, столнэ́ца ‘паверхня стала’, ‘шуфляда ў стале’, ‘дошчачка, на якой рэжуць гародніну, мяса’ (Сл. Брэс.). Дэрыват ад прым. *стольны < стол з суф. ‑іц(а).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)