спо́дні, -яя, -яе.
1. гл. спод.
2. Які размешчаны ўнізе, знаходзіцца з нізу чаго-н., са споду (у 3 знач.).
С. камень у жорнах.
3. Пра бялізну: які надзяваецца пад іншае адзенне або непасрэдна на цела; ніжні.
Сподняя бялізна.
Спаць у споднім (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
му́лка нареч. жёстко;
◊ мя́кка сце́ле, ды м. спаць — погов. мя́гко сте́лет, да жёстко спать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пакла́сціся сов. (обо всех, многих) лечь;
дзе́ці ра́на ~ла́ліся спаць — де́ти ра́но легли́ спать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
гультаі́на, ‑ы, ж.
Разм. груб. Гультай, лодар. — Аляксандар яшчэ не прыходзіў? Вот гультаіна! Гэта ж каб спаць да сонца! Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дры́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.
Разм. груб. Спаць. — Хопіць дрыхнуць! — крычыць Мікола Васілю, які спіць, накрыўшыся коўдрай з галавою. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штоно́чы, прысл.
Тое, што і штоноч. Пахана, замест таго, каб спаць у хаце, сядзела штоночы ў млыне на мяшках. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fast4 [fɑ:st] adv.
1. ху́тка, шпа́рка
2. мо́цна, трыва́ла;
be fast asleep мо́цна/беспрабу́дна/непрабу́дна спаць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ра́на², ране́й, прысл.
1. Раніцай, уранні.
З вечара да рана (наз.).
2. Раннім часам; пра ранні час.
Прыехаць вельмі р.
3. Да ўстаноўленага або патрэбнага часу.
Р. вярнуцца дадому.
Р. легчы спаць.
◊
Рана ці позна, рана-позна — калі-н. (пра тое, што абавязкова павінна здарыцца).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
hibernate
[ˈhaɪbərneɪt]
v.i.
1) спаць зімо́вай сьпя́чкай
2) зімава́ць (пра жывёлу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sit up
а) прыўзьня́цца, се́сьці
б) засе́джвацца, ня кла́сьціся спаць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)