Каллёт ’верхняя спадніца’ (Мат. Маг.). Асіміляцыя зычных. Гл. камлёт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

андара́к

(ням. Unterrock)

саматканая паласатая або клятчастая спадніца, якую даўней насілі жанчыны на Беларусі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

pleat

[pli:t]

1.

n.

скла́дка f.

2.

v.

рабі́ць скла́дкі

pleated skirt — спадні́ца ў скла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

турню́р, ‑а, м.

Модная ў канцы 19 ст. прыналежнасць жаночага туалету ў выглядзе падушачкі, якую падкладвалі над плацце ніжэй таліі для надання пышнасці фігуры. // Шырокая жаночая спадніца, прызначаная для нашэння з такой падушачкай.

[Фр. tournure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skirt​1 [skɜ:t] n.

1. спадні́ца;

2. pl. skirts край, ускра́іна, мяжа́;

on the skirts of the town на ўскра́іне го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

клёш

(фр. cloche)

асаблівы крой адзення з расшырэннем унізе, а таксама штаны, спадніца такога крою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мі́дзі

(англ. midi)

жаночае адзенне (спадніца, сукенка, паліто) сярэдняй даўжыні (параўн. максі, міні).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ля́мцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лямцу, звязаны з яго вытворчасцю. Лямцавы цэх. // Зроблены з лямцу. Лямцавы капялюш. Лямцавая падэшва. □ На.. [Рыме] была зялёная вязаная кофта, чорная караткаватая спадніца, а на нагах лямцавыя тапачкі. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

voluminous [vəˈlu:mɪnəs] adj. fml

1. шыро́кі, аб’ёмісты;

a voluminous skirt шыро́кая спадні́ца;

voluminous correspondence вялі́кая перапі́ска

2. шматто́мны (аб выданні); то́ўсты (пра кнігу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Купа́лнік ’доўгая спадніца з грубага саматканага матэрыялу, якую надзявае жанчына капаць бульбу’ (Нар. лекс.). Да капальнік. Гл. капаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)