renown

[rɪˈnaʊn]

n.

сла́ва f., вядо́масьць f.

a man of renown — вядо́мы чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Fama bona volat lente et mala fama repente

Добрая пагалоска ляціць паволі, дрэнная ‒ хутка.

Добрая молва медленно летит, плохая ‒ быстро.

бел. Добрая слава ў кошыку ляжыць, а благая па дарожцы бяжыць.

рус. Добрая слава лежит, а худая далеко бежит. Добрая слава при дорожке лежит, а худая слава по дорожке бежит.

фр. Une fois en mauvais renom jamais puis n’est estimé bon (Если однажды приобретёшь дурную репутацию, затем никогда о тебе не подумают хорошо).

англ. Good fame sleeps, bad fame creeps (Добрая слава спит, а дурная ползёт).

нем. Das Gerücht wächst, während es erzählt wird (Молва увеличивается, пока её рассказывают).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ду́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Прыгатаваны шляхам выдзімання. Дутая шкляная пасудзіна. // Напоўнены паветрам; надуты. Дутыя шыны.

2. перан. Разм. Наўмысна перабольшаны; несапраўдны, фальшывы. Дутыя лічбы. Дутая слава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грош, гро́ша, мн. гро́шы, -аў, м.

1. Дробная медная манета ў царскай Расіі.

Хай грошай ні гроша, абы слава хароша (прыказка). Ні гроша няма.

2. Разменная дробная манета ў некаторых еўрапейскіх краінах.

◊

Ні ў грош не ставіць каго-, што-н. — зусім не цаніць, не лічыцца з кім-, чым-н.

Устаўляць (уставіць) свае тры грошы (разм., неадабр.) — умешвацца ў чужыя справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэсць, -і, ж.

1. Вартыя павагі і гордасці маральныя якасці чалавека; яго адпаведныя прынцыпы.

Справа чэсці.

2. Добрая, незаплямленая рэпутацыя чалавека.

Бараніць ч. свайго імя.

3. Цнатлівасць (пра жанчын).

4. Слава, павага, пашана.

Госці ведалі, каму аказваць ч.

Ч. таму, хто самааддана працуе.

◊

Аддаць чэсць каму — прывітаць ваеннага, прыклаўшы руку да галаўнога ўбору.

Пара і чэсць знаць (разм.) — пара закончыць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unvergänglich, únvergänglich

a ве́чны; пастая́нны, бяско́нцы

~er Ruhm — бессмяро́тная сла́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lórbeer

m -s, -en

1) лаўр

2) ла́ўры, сла́ва

unverwélklicher ~ — неўвяда́льная [неўміру́чая, нязга́сная] сла́ва

◊ ~en érnten — пажына́ць ла́ўры

sich auf den ~en rúhen — спачы́ць на ла́ўрах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пасмяро́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыяду пасля смерці каго‑н., які ўзнікае пасля смерці каго‑н. Пасмяротная слава. // Апублікаваны, арганізаваны пасля смерці аўтара. Пасмяротнае выданне твораў пісьменніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deserve [dɪˈzɜ:v] v. заслуго́ўваць;

It is more than I deserve. Я гэтага не заслужыў.

♦

get what you deserve infml яка́я спра́ва, така́я і сла́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вядо́масць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць вядомага ​1 (у 1 знач.).

2. Шырокая папулярнасць, слава. Творы мастака заваявалі сусветную вядомасць. □ І ўсё ж, зусім нечакана для Наташы, вядомасць прыйшла да яе. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)