imitation [ˌɪmɪˈteɪʃn] n. іміта́цыя; перайма́нне;

imitation leather шту́чная ску́ра;

imitation jewellery біжутэ́рыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крокоди́лов, крокоди́ловый кракадзі́лавы, кракадзі́лаў;

крокоди́лова ко́жа кракадзі́лавая ску́ра;

◊

крокоди́ловы слёзы кракадзі́лавы слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

derm

[dɜ:rm]

n.

ску́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

doeskin

[ˈdoʊskɪn]

n.

ску́ра ла́ні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падэ́швенны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падэшвы. // Які ідзе на выраб падэшвы. Падэшвенная скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпо́ўзіны, ‑н; адз. няма.

Верхняе покрыва насякомых, або скура змяі, скінутыя імі ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скальп, ‑а, м.

Скура з валасамі, знятая з галавы (ваенны трафей у некаторых дзікіх плямён).

[Англ. scalp.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слізо́к, ‑зка, м.

Спец. Скура вантробнага або мёртванароджанага цяляці, якая выкарыстоўваецца для вырабу лайкі ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўрэ́т, ‑у, М ‑рэце, м.

Падробленая пад шаўро скура хромавага дублення, вырабленая са шкур авечак.

[Фр. chevrette — козачка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іхтыёз, ‑у, м.

Скурная, звычайна спадчынная хвароба, пры якой скура пакрыта цвёрдымі шурпатымі лускавінкамі; рыбіна луска.

[Ад грэч. ichthys — рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)