дарэ́заць

1. (скончыць рэзаць) zu Énde [fértig] schnéiden*, (zer)spánen vt;

2. (пазбавіць жыцця) ábschlachten vt; ábstechen* vt;

3. (дадаткова нарэзаць) zúsätzlich schnéiden*; náchschneiden* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cyzelować

незак.

1. рэзаць па метале; гравіраваць;

2. перан. шліфаваць; даводзіць да дасканаласці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разо́к ’кавалак зямлі, поля і засценак’ (Бяльк.). Ад рэ́заць, рэз (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́зік ’малады парастак, атожылак’ (ТС). Ад рэзаць, параўн. раз ’адзін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scarify

[ˈskærɪfaɪ]

v., -fied, -fying

1) абдзіра́ць, рэ́заць (паве́рхню)

2) Figur. во́стра крытыкава́ць, зьневажа́ць

3) рыхлі́ць (гле́бу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dismember

[dɪsˈmembər]

v.t.

1) рэ́заць на ча́сткі; дзялі́ць на ча́сткі

2) адраза́ць або́ адрыва́ць кане́чнасьці (руку́, нагу́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рэ́зны: у выразе рэ́зны камень ’онікс’ (Байк. і Некр.). Ад рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́жчык ’бандарская прылада, якой робяць выразы ў клёпках’ (Нар. сл.). Да рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сляпіць, асляпляць □ рэзаць вочы, засцілаць вочы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

рэ́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да рэзаць (у 1, 2, 4, 6 знач.).

2. Моцна ўдарыць чым‑н. Антось на бягу рэзнуў прыкладам карабіна паручніка. Нікановіч.

3. Зрабіць што‑н. хутка, энергічна, з азартам. Толькі расцягнуў, думаў рэзнуць полечку, а Аўдоцця падышла да яго і паклала на гармонік руку. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)