penholder

[ˈpenhoʊldər]

n.

1) аса́дка, ру́чка f. (для пяра́)

2) падста́ўка на пёры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

во́чапка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Разм.

1. Ручка (пераважна вераўчаная) вядра, бітона і пад.; восілка. Ганька бярэ за вочапку збан вады і выходзіць з хаты. Васілевіч.

2. Вешалка, прышытая да адзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́чапка ж

1. (ручка ў вядра) Trágebügel m -s, -;

2. (вешалка ў адзення) Áufhänger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

во́чапка ж., разг.

1. привя́зка; (у цепа — ещё) при́уз м.;

2. ве́шалка (у платья);

3. (у ведра) ру́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Méssergriff

m -(e)s, -e ру́чка, дзяржа́льна нажа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mésserheft

n -(e)s, -e ру́чка, дзяржа́льна нажа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Паступовае апусканне, асяданне (збудавання, грунту і пад.).

А. снегу.

А. дома.

2. Глыбіня апускання судна ў ваду (спец.).

Глыбокая а.

3. Тое, што і асада² (у 2 і 3 знач.).

Нож з дарагой асадкай.

Партрэт у новай асадцы.

4. Пісьмовая прылада, ручка.

Пісаць асадкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

holder [ˈhəʊldə] n.

1. улада́льнік; но́сьбіт;

a licence holder улада́льнік ліцэ́нзіі;

a prize holder прызёр

2. ру́чка, дзяржа́нне;

a cigarette holder мушту́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́ркавы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да корку (у 1 знач.). // Зроблены з корку. Коркавы пояс. Коркавая ручка. Коркавая падэшва.

•••

Коркавае дрэва гл. дрэва.

ко́ркавы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кары галаўнога мозга. Коркавае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рангаві́ска ’ручка ў вілах’, ранкаві́чка, ранкаяска (навагр., Сл. рэг. лекс.), ранкаві́ско ’ручка ад лапаты’ (Сцяшк. Сл.). З польск. rękowisko ’тс’. Форма ранкаяска ўяўляе сабой кантамінацыю польск. rękowisko і rękojeść ’тс’, ранкавічка, відаць, асацыятыўная форма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)