руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флюс², -у, мн. флюсы́, -о́ў, м. (спец.).

Матэрыял, які дадаюць да руды пры плаўцы, каб лягчэй аддзяліць метал ад пустой пароды.

|| прым. флю́савы, -ая, -ае і флю́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руда́, ‑ы, ДМ рудзе; мн. руды; ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы або іх злучэнні. Жалезная руда. Руды каляровых металаў. Уранавая руда. Азбеставая руда. □ І робяць гарнякі руду, шахцёры высякаюць вугаль. Таўлай. [Лахманы] мокрыя да пахаў, у бурых плямах балотнай руды. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́ча ж., в разн. знач. добы́ча;

воўк вы́йшаў на ~бы́чу — волк вы́шел на добы́чу;

дзённая з. руды́ — дневна́я добы́ча руды́;

падпільно́ўваць ~чу — подстерега́ть добы́чу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адка́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

1. гл. адкаціць.

2. Вываз здабытых карысных выкапняў з забояў і шахтаў (спец.).

Падземная а. руды.

|| прым. адка́тачны, -ая, -ае.

А. вагон.

Адкатачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́плавак, ‑лаўка, м.

Спец. Кавалак металу, выплаўлены з руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе залежы руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

róthaarig

a рыжавало́сы, руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érzförderung

f - здабы́ча руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fúchsrot

a рджы, руды́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)