gáffen

vi утаро́піцца; глядзе́ць, разцвіўшы рот; вы́трашчыць во́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

мя́ліца ж., обл.

1. (для льна) мя́лка;

2. перен., шутл. (рот) мя́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

mouthful [ˈmaʊθfʊl] n.

1. по́ўны рот; глыто́к;

She took a mouthful of water. Яна набрала ў рот вады.

2. infml до́ўгі вы́раз/сло́ва, яко́е ця́жка вы́мавіць

3. AmE, infml сказа́ць што-н. незвыча́йна ва́жнае

♦ You’ve said a mouthful! Залатыя вашы словы!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кава́лачак, ‑чка, м.

Памянш. да кавалак; невялікі кавалак. Шура адшчыпваў кавалачкі хлеба, клаў у рот. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakneblować

зак. заткнуць затычкай (заткалам);

zakneblować usta — а) заткнуць рот (заткалам);

перан. заткнуць рот, прымусіць замаўчаць; не даць гаварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

крыві́цца, крыўлю́ся, кры́вішся, кры́віцца; незак.

1. Станавіцца крывым, перакрыўленым.

Паркан пачаў к.

2. Крывіць губы, рот і пад., выказваючы нязгоду з чым-н., незадавальненне чым-н.

|| зак. пакрыві́цца, -крыўлю́ся, -кры́вішся, -кры́віцца (да 1 знач.) і скрыві́цца, скрыўлю́ся, скры́вішся, скры́віцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ро́та, -ы, ДМ ро́це, мн. -ы, рот, ж.

Падраздзяленне ў пяхоце і некаторых іншых родах войск, якое ўваходзіць у склад батальёна.

Камандзір роты.

Санітарная р.

Цэлая р. каго-н. (перан.: надта многа).

|| прым. ро́тны, -ая, -ае.

Р. камандзір.

Загад ротнага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прапаласка́ць сов.

1. в разн. знач. прополоска́ть;

п. рот — прополоска́ть рот;

п. панчо́хі — прополоска́ть чулки́;

2. разг. (выстирать немного чего-л. наспех) простирну́ть;

3. (нек-рое время) прополоска́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Жарла́ты ’абжорлівы’ (Сцяшк. МГ). Мадэль з суфіксам ‑ат‑ указвае на словаўтваральную суадноснасць з жарло́ (гл.). Жарло < жерло < жьрло ’горла’, ’рот’, а жарлаты ’той, хто мае (вялікі) рот’, як вусаты ’той хто мае вусы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́паласкаць, вы́паласнуць áusspülen vt (бялізну); spülen vt (рот);

вы́паласкаць го́рла gúrgeln vi ábspülen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)