зо́ркі, ‑ая, ‑ае.

Які мае востры зрок, добра бачыць далёкія і дробныя прадметы. Убачыўшы .. [шчупака] сваім зоркім вокам, каршун кінуўся на рыбіну з вышыні. В. Вольскі. Бабка Наста стаяла збоку, глядзела сваімі яшчэ даволі зоркімі вачамі, але нічога не чула, і дакорліва ківала галавой. Шамякін. // Праніклівы, пільны, уважлівы. Будзь жа смелым і адважным, Зоркім цёмнымі начамі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heedful

[ˈhi:dfəl]

adj.

1) пі́льны, асьцяро́жны

2) ува́жны, ува́жлівы; чу́лы

heedful of advice — ува́жны да пара́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

careful [ˈkeəfəl] adj.

1. (of/with) асцяро́жны, пі́льны

2. (about) клапатлі́вы

3. дба́йны, стара́нны, руплі́вы

♦

you can’t be too careful лі́шняя асцяро́жнасць не пашко́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

searching [ˈsɜ:tʃɪŋ] adj.

1. дапы́тлівы; выпрабава́льны;

give a searching look/glance дапы́тліва паглядзе́ць

2. пі́льны, глыбо́кі;

put smb. through a searching examination падрабя́зна распы́тваць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

precise

[prɪˈsaɪs]

adj.

1) дакла́дны; выра́зны; азна́чаны, акрэ́сьлены

2) акура́тны, выра́зны, я́сны (по́чырк)

3) патрабава́льны, пэданты́чны, пі́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пія́вы ’працавіты’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Параўноўваюць літ. pyti ’размакаць (пра зямлю), станавіцца мяккім (пра характар)’; papijęs ’добры, мяккі, які ўвесь аддаецца працы, дабрыні і г. д.’ (Грынавяцкене, тамсама, 3, 527), што не пераконвае; хутчэй, з пілявы ’рухавы’ (гл.), да піліць 2, параўн. польск. pilać ’дбаць’, варыянт pilić ’старацца, дбаць’, што звязана з pilny ’старанны’ (Банькоўскі, 2, 579), гл. пільны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fixed

[fɪkst]

adj.

1) нерухо́мы, неперасо́ўны, ста́лы, замацава́ны; цьвёрды (пра цэ́ны)

2) вы́значаны, акрэ́сьлены; усталява́ны, ста́лы (пла́та за таксі́)

3) пі́льны, ува́жлівы; утаро́плены

a fixed gaze — пі́льны, утаро́плены по́зірк

4) informal за́гадзя дамо́ўлены (вы́нік ма́тчу); змахлява́ны

5) Chem. зьвя́заны, неляту́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пранікнёны, ‑ая, ‑ае.

1. Якому ўласціва пранікнёнасць. — Толькі дайце дажыць у здароўі, — ужо зусім недарэчы фатальна закончыла няскладную, але пранікнёную прамову Волька. Васілевіч. У свой час, у бытнасць Шчакаціхіна студэнтам, новы выкладчык Сідараў прынёс у аўдыторыю непадкупную і пранікнёную адданасць самаму масаваму і надзённаму віду мастацтва — графіцы. Ліс.

2. Праніклівы, пільны, уважлівы. — Адкуль вы, таварыш? — Чалавек уважліва паглядзеў на мяне пранікнёнымі вачыма. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urgent

[ˈɜ:rdʒənt]

adj.

1) пі́льны; неадкла́дны, сьпе́шны; ва́жны

an urgent duty — ва́жны абавя́зак

2) напо́рлівы, насто́йлівы (пра про́сьбу, дамага́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прыпіля́ць, прыпілю́каць ’частым падахвочваннем прымусіць прыняцца за справу’ (Нас.). Параўн. рус. калуж. припили́ть ’моцна насварыцца на некага’. Польск. przypilić ’падахвоціць некага рабіць нешта’, przypilować ’пастарацца, прыкласці старанне’, што да ст.-польск. pila ’стараннасць, дбанне’, чэш. píle ’тс’, Банькоўскі (2, 579) звязвае з pila ’напільнік’ і цяжкасцю апрацоўкі прылад з каменя, крэменя, рога. Да прыпілі́ць, прыпілава́ць у пераносным значэнні, гл. пілава́ць ’лаяць, даймаць’, а таксама пілявы, пілі́ць, пі́льны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)