пяціразо́вы, ‑ая, ‑ае.
Прароблены пяць разоў. Пяціразовае наведванне. Пяціразовае кармленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сямідзесяціпяціміліметро́вы, ‑ая, ‑ае.
Памерамі ў семдзесят пяць міліметраў. Сямідзесяціпяціміліметровая пушка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяцігадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які працягваецца пяць гадоў. Пяцігадовы тэрмін. // Разлічаны на пяць гадоў. Пяцігадовы план.
2. Які мае пяць гадоў. Пяцігадовая яблыня. □ На падлозе каля стала забаўляліся дзеці. [Дзяцей] было двое: малы хлопчык Пятрусь, гадкоў трох, і старэйшая пяцігадовая дзяўчынка Насця. Колас.
3. Які мае адносіны да пяцігоддзя (у 2 знач.). Пяцігадовы юбілей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пято́к 1 (piatók) ’пятніца’ (Варл.), сюды ж пятко́вы (пятко́вый) ’пятнічны’ (Нас.), ст.-бел. пятокъ ’пятніца’; укр. пято́к ’тс’, польск. piątek, чэш. pátek, славац. piatok, в.-луж. pjatk, н.-луж. pětk, славен. pẹ́tek, серб.-харв. пѐтак, балг. пе́тък, макед. петок, ст.-слав. пѧтъкъ. Звязана з пяты, пяць (гл.), гл. пятніца ’тс’. Паводле Німчука (Давньорус., 95), запазычана са стараславянскай і падтрымлівалася польскім уплывам.
Пято́к 2 ’пяць’ (ТСБМ, Бяльк.; Сержп.); укр. пʼя́ток ’пяцёрка (грошай)’, рус. пято́к ’пяць (штук)’. Вытворнае ад пяць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзе́сяць, ‑і, ліч. кольк.
Лік і лічба 10. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 10. Дзесяць чалавек. Дзесяць капеек. Дзесяць гадоў.
•••
За дзесяццю замкамі гл. замок.
Ні ў пяць ні ў дзесяць гл. пяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяціко́рпусны, ‑ая, ‑ае.
Які мае пяць лемяшоў (пра плуг). Пяцікорпусны плуг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяцікра́тны, ‑ая, ‑ае.
Павялічаны ў пяць разоў; пяціразовы. У пяцікратным памеры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пяціміну́тны, ‑ая, ‑ае.
Які прадаўжаецца пяць мінут; вельмі кароткі. Пяцімінутны перапынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.
1. Адмераць у якой-н. колькасці.
Н. зямлі.
2. Мераючы, вызначыць колькасць чаго-н.
Н. пяць метраў тканіны.
|| незак. наме́рваць, -аю, -аеш, -ае і намяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
адскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; зак.
1. Скончыць скакаць.
А. на адной назе.
2. Выканаць танец; станцаваць.
Цэлы вечар адскакаў.
А. казачка.
3. Праехаць на кані якую-н. адлегласць галопам.
Адскакаў на гнядым пяць кіламетраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)