derail
[di:ˈreɪl]
1.
v.t.
1) пуска́ць пад адхо́н
2) Figur. выбіва́ць з каляі́ны
2.
v.i.
сыхо́дзіць з рэ́ек (пра цягні́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
put forth
а) пуска́ць (па́расткі, пупы́шкі)
б) to put forth effort — напру́жваць сі́лы, намага́ньні
в) ру́шыць (асабл. у мо́ра)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bubble1 [ˈbʌbl] n.
1. пузыро́к, бу́рбалка (паветра, газу і да т.п.);
blow bubbles пуска́ць мы́льныя пузыры́
2. нязна́чнае пачуццё;
a bubble of hope кро́пля надзе́і
♦
the bubble bursts пузы́р/бу́рбалка ло́паецца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
launch
I [lɔntʃ]
1.
v.t.
1) спушча́ць, спуска́ць, спуска́ць (чо́вен) на ваду́
2) пуска́ць, запуска́ць
to launch a torpedo — вы́пусьціць тарпэ́ду
to launch a rocket — запусьці́ць раке́ту
3) пачына́ць; разго́ртваць, пуска́ць у рух
to launch a new enterprise — распача́ць но́вае прадпрые́мства
4) кіда́ць; пуска́ць, выпуска́ць
to launch threats against someone — кіда́ць не́каму пагро́зы
2.
v.i.
выпраўля́цца, накіро́ўвацца куды́-н.
3.
n.
за́пуск, пуск -у m.
•
- launch out
II [lɔntʃ]
n.
барка́с -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пу́хця (пухтя) ’той, хто надзьмуў шчокі’ (кобр., Нар. лекс.), укр. пухтя ’таўсцяк’. Аддзеяслоўны назоўнік, параўн. пухтиты ’ўспыхваць, гудзець (пра агонь)’ (Клім.). Рус. пухтеть ’паднімацца, паадходзіць (пра цеста); брадзіць’, серб.-харв. puhtati ’пускаць бурбалкі, бурліць’ і асабліва пу́хор ’попел, што Уздымаецца ўверх’; усё да *puxati ’пыхаць, дзьмуць’ (Скок, 3, 69). Гл. nyxaijь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
waste3 [weɪst] v.
1. (on) тра́ціць, марнава́ць, пераво́дзіць; спусташа́ць;
waste words пуска́ць сло́вы на ве́цер
2. аслабля́ць; му́чыць; знясі́льваць;
wasted by disease знясі́лены хваро́баю
waste away [ˌweɪstəˈweɪ] phr. v. марне́ць, чэ́знуць; паміра́ць ад го́ладу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Перапу́сныя ’ачэпы, два верхнія падоўжныя вянкі над бэлькамі, якія надпускаліся роўна з застрэшкам’ (Варл.), перапускны́я, пірапу́скная палена ’тс’ (валож., віл., ЛА, 4), пірапу́сная бервяно ’суцэльнае бервяно, якое кладзецца над сточаным’ (маладз., ЛА, 4). Да перапуска́ць, параўн. ст.-бел. перепустити замест пропустити (Карскі, 1, 248), пусці́ць, пускаць у спецыфічным “будаўнічым” значэнні ’класці зверху, перакрываць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раскарані́цца ’абзавесціся сям’ёй’ (Сл. ПЗБ). Відаць, ад карані́цца ’разрастацца, укараняцца’, параўн. ст.-бел. корень, якое акрамя значэння ’корань’, мела таксама значэнне ’племя, род’ (Ст.-бел. лексікон). Важна адзначыць, што роднасная форма літ. *keróti значыць не толькі ’пускаць карані’, але і ’разрастацца ўшыркі’, ’выпускаць новыя галіны (пра наземную частку дрэва, куста)’. Гл. ко́рань.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
puszczać
puszcza|ć
незак.
1. пускаць; запускаць; выпускаць;
~ć kogo przodem — пускаць каго наперад;
2. пракладваць (шлях); прабівацца; прарастаць;
3. разм. фарбавацца; фарбаваць; ліняць;
farba puszczać — фарба ліняе;
~ć co z dymem — спальваць што датла
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пы́жыцца (пыжицьца) ’назвацца ад фанабэрыі’ (Нас.), ’напружвацца, дбаць’ (ваўк., Сцяшк. Сл.), укр. пи́зитися ’надзявацца, фанабэрыцца’, рус. пы́житься ’старацца нешта зрабіць з празмернымі намаганнямі; фанабэрыцца’, н.-луж. pyzeliś se ’пускаць бурбалкі, бурліць, тужыцца’. Вытворнае ад пыж 1 (< *pyž‑), гл. Курціна, Этимология–1971, 72; Чарных (2, 87) мяркуе пра першаснае значэнне ’раздувацца, каб выпіхнуць пыж’, што неабавязкова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)