1. Найдрабнейшыя сухія часцінкі, якія лятаюць у паветры або аселі на паверхню чаго-н.
Сціраць п. з мэблі.
Дарожны п.
Аж п. курыць.
П. у вочы пускаць (перан.: хвалячыся, абманваць; разм.).
2. Тое, што і пылок (у 2 знач.).
|| памянш.пыло́к, -лку́, м. (да 1 знач.).
|| павел.пылі́шча, -а, н. (да 1 знач.; разм.).
|| прым.пы́льны, -ая, -ае (да 1 знач.) іпылавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Пыльнае паветра.
Пылавыя буры (буры, якія ўзнімаюць пыл, пясок, слаі ўрадлівай глебы і пераносяць іх за тысячы кіламетраў).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Пухло́1 ’дрыгва, багністае месца’ (ТС). Відаць, ад пухаць ’брадзіць; пускаць бурбалкі, пузырыцца’, параўн. палес.уздыхавіна ’дрыгва’.
◎ Пухло́2 ’пухір у рыбы’ (бяроз., ЛА, 1). Да пу́хаць ’пыхкаць, пшыкаць; лопацца’, аднак не выключана сувязь з пусты, параўн. пу́сла ’паветраны пузыр у рыбы’ (гл.) і славен.puhel ’пусты, парожні’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́спускі ’мажары’ (Бяльк.), ’драбіны, сані без кузава вазіць бярвенне і дошкі’ (Касп.), ’падсанкі’ (добр., ЛА, 2), ’развалкі’ (Мат. Гом.), ’воз, калёсы для вывазкі лесу’ (Ян.), рус.дыял.ро́спуска, роспускі ’воз’, ’развалы’, ’верхняя частка саней’, ’воз для перавозу леса’. Усходнебеларуска-паўночнаруская ізалекса. Да распуска́ць, ад раз‑/рас‑ і пускаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
derail
[di:ˈreɪl]1.
v.t.
1) пуска́ць пад адхо́н
2) Figur. выбіва́ць з каляі́ны
2.
v.i.
сыхо́дзіць з рэ́ек (пра цягні́к)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
put forth
а) пуска́ць(па́расткі, пупы́шкі)
б) to put forth effort — напру́жваць сі́лы, намага́ньні
в) ру́шыць (асабл. у мо́ра)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bubble1[ˈbʌbl]n.
1. пузыро́к, бу́рбалка (паветра, газу і да т.п.);
blow bubblesпуска́ць мы́льныя пузыры́
2. нязна́чнае пачуццё;
a bubble of hope кро́пля надзе́і
♦
the bubble bursts пузы́р/бу́рбалка ло́паецца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
launch
I[lɔntʃ]1.
v.t.
1) спушча́ць, спуска́ць, спуска́ць (чо́вен) на ваду́
2) пуска́ць, запуска́ць
to launch a torpedo — вы́пусьціць тарпэ́ду
to launch a rocket — запусьці́ць раке́ту
3) пачына́ць; разго́ртваць, пуска́ць у рух
to launch a new enterprise — распача́ць но́вае прадпрые́мства
4) кіда́ць; пуска́ць, выпуска́ць
to launch threats against someone — кіда́ць не́каму пагро́зы
2.
v.i.
выпраўля́цца, накіро́ўвацца куды́-н.
3.
n.
за́пуск, пуск -у m.
•
- launch out
II[lɔntʃ]
n.
барка́с -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пу́хця (пухтя) ’той, хто надзьмуў шчокі’ (кобр., Нар. лекс.), укр.пухтя ’таўсцяк’. Аддзеяслоўны назоўнік, параўн. пухтиты ’ўспыхваць, гудзець (пра агонь)’ (Клім.). Рус.пухтеть ’паднімацца, паадходзіць (пра цеста); брадзіць’, серб.-харв.puhtati ’пускаць бурбалкі, бурліць’ і асабліва пу́хор ’попел, што Уздымаецца ўверх’; усё да *puxati ’пыхаць, дзьмуць’ (Скок, 3, 69). Гл. nyxaijь.