стра́сны, -ая, -ае.

1. Пранікнуты моцным пачуццём, нястрымны ў сваім праяўленні.

Страсная прамова (прасякнутая натхненнем). Страсныя спрэчкі.

2. Які цалкам аддаецца якой-н. справе, моцна ахоплены чым-н.

С. калекцыянер.

С. барацьбіт за незалежнасць.

3. Здольны на моцнае каханне, страсць; палкі, гарачы.

С. чалавек.

С. пацалунак.

|| наз. стра́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

па́лкі féurig, flámmend, hítzig; léidenschaftlich; ínbrünstig (страсны);

па́лкая прамо́ва éine flámmende Réde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

przemówienie

н. прамова; выступленне;

wygłosić przemówienie — выступіць з прамовай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Léichenrede

f -, -n пахава́льная прамо́ва, надмагі́льнае сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

harangue

[həˈræŋ]

1.

n.

1) крыклі́вая прамо́ва, ара́цыя

2) даўга́я напы́шлівая прамо́ва, тыра́да f.

3) зваро́т (да зье́зду)

2.

v.t.

зьвярта́цца з прамо́вай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

про́башч, ‑а, м.

Ксёндз, які стаіць на чале парафіі. Ксяндза-пробашча віншуюць: яго прамова — шэдэўр красамоўства. Колас. Адзінае, што заслугоўвае ўвагі, — гэта касцёл і плебанія, у якой жыве пробашч Аўгусцін. Бажко.

[Польск. proboszcz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Андзе́я ’нудная прамова’ (Мядзв.), укр. андія ’лухта’ (Лысенка, СПГ), рус. дыял. андеи ’тс’ (Растаргуеў, Бранск.). Магчыма, перакручанае ідэя (паводле Мядзв.): устаўны ‑н‑ перааформлены ін‑ у ан‑ (параўн. андрына, анцірэс).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scrappy [ˈskræpi] adj.

1. шматко́вы; ла́пікавы

2. абры́вачны;

a scrappy speech няскла́дная прамо́ва;

a scrappy lecture блы́таная ле́кцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прочу́вствованный

1. прич. адчу́ты; перажы́ты; зазна́ны (ула́сным пачуццём);

2. прил. прачу́лы; (чувствительный) чуллі́вы;

прочу́вствованная речь прачу́лая прамо́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

oracja

ж.

1. уст. мова, прамова;

2. разм. марнаслоўе, пустаслоўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)