Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
БОН
(ад галанд. boom бервяно; перашкода, шлагбаум),
1) плывучы прычал для малых суднаў. Абсталёўваецца грузападымальнымі механізмамі, прыстасаваннямі для падачы на судны паліва, вады, сціснутага паветра, пары.
2) Плывучая загарода са звязаных пантонаў, паплаўкоў ці бярвёнаў. Бонам перагароджваюць фарватэры, уваходы ў порт, што ахоўвае стаянкі суднаў ад варожых надводных і падводных караблёў, тарпедаў, плывучых мін. Разводная частка бона — бонавыя вароты.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прымінтрэ́жыць ’перашкодзіць’ (астрав., Сл. ПЗБ). З пашырэннем семантыкі да мінтрэ́жыць ’хваляваць, трывожыць’, якое, у сваю чаргу, ад мінтрэ́га < мінтрэ́нга (гл.), запазычанага з польск.mitręga ’перашкода’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bugbear[ˈbʌgbeə]n.
1. крыні́ца стра́хаў
2. ця́жкасць, перашко́да;
The main bugbear of the government is inflation. Галоўная праблема ўрада – інфляцыя.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stoppage[ˈstɒpɪdʒ]n.
1. спыне́нне (працы), прасто́й
2.перашко́да, зато́р (руху)
3.pl.stoppages вы́лік; затры́мка (зарплаты)
4.med. засме́чванне (страўніка)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Перапона ’тое, што стрымлівае доступ куды-небудзь’ (ТСБМ), ’папярочная планка ў аконнай раме’ (свісл., Шатал.), перапона, пэрэпо́н ’дыяфрагма’ (ваўк., івац., ЛА, 1; ТСБМ), перапона ’тс’ (шчуч., ваўк., Сл. ПЗБ); перапоны ’планкі на капылах саней’ (Сцяшк. Сл.), перапо́нка ’перапона ў вуллі — умацаванне вашчыны ў стаяку’ (лельч., Мат. Гом.); укр.пэ̂рэ̂по́на ’тс’ (Анох.); рус.перепо́на ’плеўка ў целе жывёлы, абалонка ў расліны’, ’пераплёт у раме’, польск.przepona ’перашкода’, ’дыяфрагма’, ’перагародка’, чэш.přepona, славац.prepona ’гіпатэнуза’, славен.prepóna ’перагародка’, серб.-харв.пре̏пона ’перашкода’, ’паха’, прѐпонка ’дыяфрагма’, макед.препон ’перашкода’, ’перагародка’. Да прасл.*per‑ > пера- і pętі > пяць (гл.) з асновай *pon‑ (іншыя ступені: *pьn‑ і *pin‑). Сюды ж перапонка, якое з рус.перепонка < перепона ’скура, абалонка’ (Шанскі-Баброва, 230).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
эпіста́з
(гр. epistasis = перашкода)
узаемадзеянне паміж дамінантнымі генамі з розных пар алеляў, пры якім адзін ген, які называецца эпістатычным, падаўляе праяўленне другога.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Hémmung
f -, -en
1) затры́мка, перашко́да
~ in der Réde — запі́нка ў мо́ве [маўле́нні]
2) фізіял. тармажэ́нне
~ der Kräfte — упа́дак сіл, змо́ранасць, знясі́ленне