Прымінтрэ́жыць ’перашкодзіць’ (астрав., Сл. ПЗБ). З пашырэннем семантыкі да мінтрэ́жыць ’хваляваць, трывожыць’, якое, у сваю чаргу, ад мінтрэ́га < мінтрэ́нга (гл.), запазычанага з польск. mitręga ’перашкода’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)