страча́ць паэт. гл. cyстрaкаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стрэць паэт. гл. cyстрэць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сты́гнуць паэт. гл. стыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ветравінне (паэт.) ’вецер’ (КТС, П. Трус). Параўн. укр. вітрові́ння ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ветралюб (паэт.) ’дуб’ (КТС). Новаўтварэнне ад вецер і любіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парфірано́сны, ‑ая, ‑ае.

Уст. паэт. Адзеты ў парфіру; велічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паэтэ́са, ‑ы, ж.

Жан. да паэт (у 1 знач.).

[Фр. poétese.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурапе́ніць, ‑ніць; незак.

Паэт. Бурліць, кіпець (пра жыццё, дзейнасць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́цейка, ‑а, н.

Нар.-паэт. Памянш.-ласк. да жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элегі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паэт, які піша элегіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)