парфірано́сны, ‑ая, ‑ае.

Уст. паэт. Адзеты ў парфіру; велічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паэтэ́са, ‑ы, ж.

Жан. да паэт (у 1 знач.).

[Фр. poétese.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элегі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паэт, які піша элегіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вінаспад (паэт.) ’багацце він’ (КТС, К. Крапіва). Новаўтварэнне па тыпу вадаспад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

залатако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. Выкаваны з золата. Залатакованая чаша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.

Разм. пагард. Дрэнны, бяздарны паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лукамо́р’е, ‑я, н.

Уст. паэт. Звілісты марскі бераг або заліў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веснаплынь (паэт.) ’пачатак вясны’ (КТС, П. Трус) — новаўтварэнне ад вясна́ і плынь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lenz

m -es, -e паэт. вясна́

der ~ des Lébens — паэт. малады́я гады́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ра́нне н паэт гл раніца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)