У арміі царскай Расіі і некаторых замежных арміях — салдат або афіцэр лёгкай кавалерыі. Паток войск плыве і плыве па галоўнай вуліцы.. Пяхотныя часці, сапёрныя, артылерысты, уланы...Пестрак.
[Польск. ułan з тур.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
outflow
[ˈaʊtfloʊ]
n.
выцяка́ньне n., выто́к -у m.
outflow of words — пато́к сло́ваў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nawałnica
ж.
1. навальніца; бура; шторм;
2.перан.паток; лавіна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
gush1[gʌʃ]n.(of) струме́нь, пато́к (таксама перан.);
a gush of emotion пары́ў эмо́цый;
a gush of anger вы́бух гне́ву
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Леані́ды
(ад лац. leo, -onis = леў)
паток метэораў, радыянт якога знаходзіцца ў сузор’і Льва.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ВАДАЦЁК,
водны паток, які цячэ ў напрамку нахілу зямной паверхні па рэчышчы паміж выразнымі берагамі. Бывае натуральны (рака, ручай) і штучны (канал), пастаянны (цячэнне круглы год) і часовы (перасыхае, прамярзае).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
вадаспа́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Паток вады, што спадае са стромага ўступа ў рэчышчы ракі. Яны спусціліся да вадаспада, дзе вада кіпела, нібы ў катле, з шумам плёскалася і разбівалася каскадамі пырскаў...Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́біцца, ‑біцца; незак.
Станавіцца дыбам. Града камення загароджвала шлях вадзе, і разгневаны паток дыбіўся, лез на каменне.Шамякін.// Станавіцца на дыбы. З двароў выбягалі жарабкі, люта ржалі, дыбіліся, брыкалі маладымі дужымі нагамі.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БІЭ́ЛЫ КАМЕ́ТА,
камета, якая ў 1852 распалася на мноства метэорных целаў, што ўтварылі метэорны патокАндрамедыды. Адкрыта чэш. астраномам В.Біэлам у 1826. Апошні раз назіралася ў 1872 як слабае каметападобнае воблака.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пато́ка, ‑і, ДМ ‑тоцы; ж.
Уст.Паток. І скрозь па асфальце, куды б мы ні ехалі, Пшаніцы і жыта патока плыла.Лужанін.І скрозь патоку слёз, перарываючы голас, Якім кляўся, прысягаў, прасіў.Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)