Hébung

f -, -en

1) пад’ём, падыма́нне, падня́цце

2) павышэ́нне, павелічэ́нне, узды́м

3) атрыма́нне (грошай), спагна́нне, збор (падаткаў)

4) ліквідава́нне, скасава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мах I (род. ма́ху) м. мах; взмах;

ма́хам рукі́ — ма́хом (взма́хом) руки́;

пад’ём ма́хам — спорт. подъём ма́хом;

◊ адны́м ма́хам — одни́м ма́хом;

даць ма́ху — дать ма́ху;

за адны́м ма́хам — заодно́; в оди́н приём

мах II межд., разг. мах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясо́чніца, ‑ы, ж.

1. Уст. Пасудзінка з пяском для пасыпання і высушвання напісанага чарнілам.

2. Уст. Урна, плявальніца з пяском.

3. У паравозе — скрынка з пяском, які аўтаматычна высыпаецца на рэйкі, калі пачынаюць буксаваць колы. У збірацца на пад’ём было цяжка, колы зноў і зноў буксавалі, і Аляксею ўвесь час прыходзілася ўключаць пясочніцу. Васілёнак.

4. Разм. Скрынка з пяском для дзіцячых гульняў. Няшчасце Віцева было ў тым, што Пеця, рыжы Пеця, з якім яны калісьці разам гулялі ў адной пясочніцы,.. гэты самы Пеця не даў яму першаму запусціць змея. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rouse

[raʊz]

1.

v.t.

1) будзі́ць

I was roused by the ring of the telephone — Мяне́ разбудзі́ў звано́к тэлефо́на

2) пабуджа́ць, узбуджа́ць, узьніма́ць

He was roused to anger by the insult — Абра́за раззлава́ла яго́

2.

n.

пад’ём -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Звонкі, прарэзлівы, гучны. Прачнуўся Арцыховіч ад зычнага голасу днявальнага, які падаваў каманду на пад’ём. Алешка. Школа гаманіла, дрыжала ад зычных дзіцячых галасоў ужо месяцы тры. Ракітны.

2. Які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім‑н. месцы моўнага апарату (пра гукі мовы). Зычны гук. / у знач. наз. зы́чны, ‑ага, м.; зы́чная, ‑ай, ж. Звонкія зычныя. Глухія зычныя. Цвёрдыя зычныя. Зацвярдзелыя зычныя.

•••

Альвеалярныя зычныя — зычныя гукі, пры вымаўленні якіх кончык языка дакранаецца да верхніх дзяснаў, напрыклад, беларускія «ж», «ш».

Санорныя зычныя — зычныя («р», «л», «м», «н»), пры вымаўленні якіх голас пераважае над шумам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыво́к, рыўка, м.

1. Рэзкі, кароткі рух. Брыгадзір, асядлаўшы буланку, паставіў у стрэмя нагу, спрытным рыўком узняўся і лёгка сеў. Брыль. Нервовымі рыўкамі папраўляла .. [дзяўчына] валасы. Лынькоў. // перан. Спешка, паспешнасць, напружанасць пры выкананні якой‑н. работы. — Не хапайце цераз сілу, працуйце роўна, без рыўкоў, — павучаў нас Федар Рыгоравіч. Рунец. Рывок! Як гэта нязвыкла для Коласа з яго паслядоўнасцю работы над творам. Лужанін. // перан. Скачок у развіцці чаго‑н.

2. У спорце — пад’ём цяжару рэзкім штуршком на сябе.

3. у знач. прысл. рыўко́м. Рэзка, адным рухам. Паравоз рыўком скрануў эшалон з месца і падцягнуў .. платформу [з танкам] да пляцоўкі. Мележ. [Каршукоў] рыўком адчыніў дзверы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kíppe

f -, -n

1) край, кант, вастрыё

auf der ~ sein — быць няўсто́йлівым; быць у небяспе́цы

2) разм. аку́рак

3) тэх. самазва́л

4) пад’ём разгі́бам (гімнастыка)

5) арэ́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рыво́к м

1. Ruck m -(e)s, -e;

рыўка́мі rúckweise, stóßweise, sprúnghaft;

рыво́к напе́рад перан ein Sprung vórwärts;

2. спарт (пад’ём цяжару) Ánriss m -es, -e, Réißen n -s; (у бегу і пад.) Spurt m -(e)s;

зрабі́ць рыво́к spúrten vi, éinen Spurt éinlegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэ́зкі

1. (пра рухі) hástig, héftig;

2. (пра гукі) schrill, géllend, schnéidend;

рэ́зкі тон [гук] ein schnéidender [schríller] Ton; перан bárscher [schárfer] Ton;

3. (пра колер) grell;

4. (пра словы) schroff, scharf, héftig;

рэ́зкія ры́сы тва́ру schárfe [markánte, schárfgeschnittene] Gesíchtszüge;

рэ́зкая кры́тыка éine schárfe Kritík;

рэ́зкі пад’ём stéiler Áufstieg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ране́й, прысл.

1. Выш. ст. да прысл. рана ​2 (у 2 знач.).

2. Да пэўнага, указанага моманту. Сонца падымалася неяк марудна, раса ападала паволі. Можа яна ў гэтую раніцу ападала б і вельмі доўга, каб Аленка не прыйшла раней тэрміну. Колас. — Дык вось і зробім лаўтра пад’ём на дзве гадзіны раней звычайнага. Брыль.

3. У мінулым, да гэтага, да нядаўняга часу. Пімен Бумажкоў раней займаўся сельскай гаспадаркай, пасля пайшоў працаваць на завод рабочым. Чорны. Як ішлі камсамольцы раней на вайну, так ты сёння ідзеш узнімаць цаліну. А. Вольскі.

4. Спачатку, найперш. Раней, чым сабе, дзед накладваў мне ежу ў алавяную місачку. Бядуля. Што пачнецца раней — наступленне ці блакада — вельмі цяжка згадаць. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)