«Барацьба» (газ., орган КПРП) 2/145

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

organ

м.

1. орган;

organ słuchu — орган слыху;

organ rządowy — урадавы орган (газета);

2. ~y мн. муз. арган;

grać na ~ach — іграць на аргане

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бундэсра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Орган прадстаўніцтва зямель у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

[Ням. Bundesrat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывятво́рны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з утварэннем крыві і крывяных цельцаў. Крывятворны орган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́ўнік, ‑а, м.

Орган стрававання чалавека і жывёл. Здаровы страўнік. Язва страўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апапле́ксія, -і, ж.

Кровазліццё ў які-н. орган або закупорка мазгавых сасудаў, што выклікае раптоўную страту прытомнасці і параліч; інсульт.

|| прым. апаплексі́чны, -ая, -ае.

Апаплексічны ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадстаўні́чы, -ая, -ае.

1. Выбарны, заснаваны на прадстаўніцтве (у 3 знач.).

П. сход. П. орган.

2. Які добра адлюстроўвае чые-н. інтарэсы, аўтарытэтны.

Недастаткова прадстаўнічая камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракурату́ра, -ы, ж.

1. Дзяржаўны орган, які наглядае за выкананнем законаў і законнасці і прыцягвае да адказнасці тых, хто ўчыняе злачынствы.

2. зб. Работнікі пракурорскага нагляду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тычы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. тычына.

2. Мужчынскі орган размнажэння ў кветак, які змяшчае пылок (спец.).

|| прым. тычы́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упраўле́нне, -я, н.

Буйная адміністрацыйная ўстанова або орган установы, арганізацыі і пад., які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.

Цэнтральнае статыстычнае ў.

У. чыгункі.

|| прым. упраўле́нчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)