acrid

[ˈækrɪd]

adj.

1) е́дкі; во́йстры; го́ркі

2) Figur. зье́длівы; рэ́зкі

an acrid disposition — зье́длівая нату́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

geártet

so ist er ~ — ён такі́, така́я яго́ нату́ра

ein ~es Kind — дзіця́ з до́брымі зада́ткамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

humanity

[hju:ˈmænəti]

n., pl. -ties

1) чалаве́цтва n.

2) чалаве́чнасьць f., людзка́я нату́ра

Humanity is a mixture of good and bad qualities — Людзка́я нату́ра — гэ́та мешані́на до́брых і благі́х я́касьцяў

3) гума́ннасьць, лю́дзкасьць, спага́длівасьць f.

•

- the humanities

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hardened

[ˈhɑ:rdənd]

adj.

1) агрубе́лы (го́лас, нату́ра), чэ́рствы; без душы́

2) цьвёрды; загартава́ны

3) зацьвярдзе́лы (пра зы́чны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бязво́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сілы волі; нерашучы, слабахарактарны. Бязвольная натура. □ [Лабановіч:] — Няўжо мы, Алесь, такія бязвольныя, што гэтых спакус не можам здолець? Бо гэта ж ёсць прызнанне свайго бяссілля, раз ты баішся спакусы. Колас. Абыякавасць, пасіўнае назіранне за падзеямі ўласцівы для натур бязвольных. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнацэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае поўную, нармальную цэннасць (пра грошы, валюту). Паўнацэнная валюта.

2. Які мае ўсе неабходныя прыкметы, якасці. Паўнацэнныя кармы. Паўнацэнны твор. □ Але ўжо такая была натура ў Янкі: паўнацэнным чалавекам ён адчуваў сябе толькі тады, калі знаходзіўся ў коле сваіх сяброў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыга́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цыганоў, які належыць ім. Цыганская мова. □ Збоку ўсё было падобна на вялікі цыганскі табар. Лынькоў.

2. Такі, як у цыганоў. Цыганская натура. Цыганскае жыццё. □ Каранасты, з густой цыганскай чупрынай, Алёша меў падабенства да бацькі. Дуброўскі.

•••

Цыганскі дождж гл. дождж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паэты́чны

(гр. poietikos)

1) які мае адносіны да паэзіі (напр. п. зборнік);

2) поўны хараства, прыгажосці (напр. п. пейзаж);

3) надзелены ўзвышаным пачуццём да прыгожага (напр. п-ая натура).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sensitive [ˈsensətɪv] adj.

1. чуллі́вы, ура́жлівы, успрыма́льны;

sensitive to light успрыма́льны да святла́;

a sensitive skin даліка́тная ску́ра;

sensitive paper святлоадчува́льная папе́ра

2. ура́злівы, крыўдлі́вы;

She has a sensitive nature. У яе тонкая натура.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

естество́ ср.

1. (основная сущность) книжн. і́снасць, -ці ж.; (существо) су́тнасць, -ці ж.;

2. (природа, всё живое) уст. прыро́да, -ды ж., нату́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)