Téufelsbrut

f -, -en вы́плад, вы́радак, чо́ртава насе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áussaat

f -, -en

1) сяўба́

2) насе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Sámenkorn

n -es, -körner зярня́тка, насе́нне, се́мя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

се́мя

1. бот. се́мя, -мя и -мені ср.; (семена) насе́нне, -ння ср., мн. нет; (льняное) се́мя, -мя и -мені ср.; (зерно) зе́рне, род. зярня́ці ср.;

се́мя развива́ется из семяпо́чки се́мя развіва́ецца з семяза́вязі;

расте́ние да́ло́ семена́ раслі́на дала́ насе́нне;

2. биол. се́мя, -мя и -мені ср.;

3. перен. зе́рне, род. зярня́ці ср.; насе́нне, -ння ср.;

зарони́ть се́мя (чего) пасе́яць насе́нне (чаго), кі́нуць зе́рне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

элі́тны в разн. знач. эли́тный;

~нае насе́нне — эли́тные семена́;

~ная гаспада́рка — эли́тное хозя́йство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

набу́хлы, -ая, -ае.

1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.

Набухлыя пупышкі.

Набухлае насенне.

2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.

3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.

Набухлыя вены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

збо́жжа, -а, н.

1. Агульная назва хлебных злакавых раслін, з зерня якіх вырабляюцца мука і крупы.

2. зб. Зерне, насенне гэтых раслін.

Сеяць з.

Змалоць з.

|| прым. збо́жжавы, -ая, -ае.

Збожжавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пераляжа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які сапсаваўся ад доўгага ляжання, захоўвання. Пераляжалы лён. Пераляжалае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яравізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Падвергнуць (падвяргаць) яравізацыі. Яравізаваць насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́ннік, ‑а, м.

1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне. Тытунь-насеннік. Агурок-насеннік. □ [Дзяўчына] была на дзялянцы, прарывала бурачкі, даглядала насеннікі. Сабаленка. // Дрэва, якое пакідаецца для абсемянення высечанага ўчастка лесу. Дуб-насеннік.

2. Спец. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне. — Паважаны Аксён Верамеевіч, не ўсякая трава ідзе на насенне. Вунь у нас насеннікі, — паказаў Варанецкі за канаву. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)