аэрамеха́ніка
(ад аэра- +
раздзел механікі, які вывучае законы руху і адноснага спакою газаў і змешчаных у іх цел; падраздзяляецца на аэрадынаміку і аэрастатыку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аэрамеха́ніка
(ад аэра- +
раздзел механікі, які вывучае законы руху і адноснага спакою газаў і змешчаных у іх цел; падраздзяляецца на аэрадынаміку і аэрастатыку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ятрамеха́ніка
(ад
кірунак у медыцыне 16—18
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ГО́МЕЛЬСКІ ПОЛІТЭХНІ́ЧНЫ ІНСТЫТУ́Т імя П.В.Сухога.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
накача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Качаючы, зрабіць, прыгатаваць нейкую колькасць.
2. Выгладзіць пры дапамозе качалак у нейкай колькасці (пра бялізну і інш.).
3.
4. Тое, што і напампаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хі́тры
1. (изворотливый) хи́трый; хитроу́мный;
2. хи́трый, плутовско́й, плутова́тый, лука́вый;
3. мудрёный, хи́трый, хи́тростный, замыслова́тый, зате́йливый;
◊ ~рая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВІ́ЦЕБСКІ ТЭХНАЛАГІ́ЧНЫ УНІВЕРСІТЭ́Т.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
тэлемеха́ніка
(ад тэле- +
1) навука аб кіраванні на адлегласці рознымі аб’ектамі шляхам перадачы кадзіраваных электрычных або радыёсігналаў;
2) галіна тэхнікі, якая распрацоўвае і выкарыстоўвае сродкі кадзіравання, перадачы і прыёму інфармацыі па каналах электра- або радыёсувязі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кваліфіка́цыя
(
1) ступень падрыхтаванасці чалавека да якой
2) рабочая прафесія, спецыяльнасць (
3) характарыстыка якасці, ацэнка чаго
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
кваліфіка́цыя
(
1) ступень падрыхтаванасці чалавека да якой
2) рабочая прафесія, спецыяльнасць (
3) характарыстыка прадмета, дзеяння, аднясенне яго да якой
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
раскало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле;
1. Ударыўшы чым‑н., раздзяліць, разваліць на часткі.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)