Лі́тнік ’адтуліна для падводу расплаўленага металу ў форму’ (ТСБМ). З рус. ли́тник ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

металаёмістасць, ‑і, ж.

Спец. Колькасць металу, якая расходуецца на выраб пэўнай машыны, механізма, будаўнічай канструкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што (спец.).

1. Вызначаць колькасць высакароднага металу ў злітках, рудах, сплавах.

2. Ставіць пробу на вырабы з высакародных металаў.

|| наз. прабі́раванне, -я, н.; прым. прабі́рны, -ая, -ае.

П. аналіз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбі́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне металу і некаторых металоідаў з вугляродам. Карбід жалеза. Карбід кальцыю.

[Ад лац. carbo — вугаль і грэч. eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словалі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да адліўкі друкарскіх літар і знакаў з металу. Словалітная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БІНА́РНЫЯ СПЛА́ВЫ,

двухкампанентныя сплавы з металаў ці з металу і неметалу.

т. 3, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сплаў​II м. спец. (металу) Legíerung f -, -en;

лёгкі сплаў Léichtmetalllegierung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

металізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад металізаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тонкім слоем металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лістапрака́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пракаткі ліставога металу, служыць для пракаткі. Лістапракатны цэх. Лістапракатны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сляса́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апрацоўкі металу ручным спосабам. Слясарны інструмент. Слясарная справа. Слясарная майстэрня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)