вы́кармак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

1. Дзіцяня жывёліны, выкармленае ў хатніх умовах, без маці.

2. перан. Пра нікчэмнага, подлага чалавека, выхаванага дрэнным асяроддзем (пагард.).

Фашысцкі в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кума́, -ы́, мн. -ы́, -о́ў, ж.

Хросная маці ў адносінах да бацькоў хрэсніка і да хроснага бацькі.

|| ласк. ку́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пупаві́на, -ы, мн. -ы, -він. ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пасаджо́ны: п. ба́цька этн. посажёный оте́ц;

~ная ма́ці — этн. посажёная мать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

matkować

незак. komu выконваць мацярынскія абавязкі; быць каму замест маці, замяняць каму маці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ма́тушка

1. (мать) уст., фольк. ма́ці, род. ма́ці и ма́церы ж., мату́ля, -лі ж.;

2. (в обращении к пожилой женщине) разг., уст. ма́ці, род. ма́ці, ма́церы ж., ма́тухна, -ны ж.;

3. (жена священника, монахиня) прост., уст. ма́тушка, -кі ж.;

◊

ма́тушки (мои́), ма́тушки све́ты! межд. ма́тухны мае́!;

по ма́тушке обруга́ть абмацюка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ма́тухна, -ы, ж. (разм.).

1. Тое, што і маці (у 1 знач.).

2. Ласкавы зварот да старой жанчыны.

3. Тое, што і матка (у 4 знач.).

М.-зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бацькі́, -о́ў.

1. Бацька і маці ў адносінах да сваіх дзяцей.

Шанаваць бацькоў.

2. Продкі, папярэднія пакаленні.

Б. пакінулі нам мудры запавет.

|| прым. бацько́ўскі, -ая, -ае.

Б. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

радзі́ма, -ы, ж.

1. Бацькаўшчына, родная краіна.

Абарона Радзімы.

2. Месца нараджэння, узнікнення, паходжання каго-, чаго-н.

Паехаць на сваю радзіму.

Радзіму, як і маці, не выбіраюць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

увасса́ць, -су́, -се́ш, -се́; -сём, -сяце́, -су́ць; -сі́; -са́ны; зак., што і чаго.

Ссучы, усмактаць некаторую колькасць.

У. што-н. з малаком маці (перан.: засвоіць з ранняга дзяцінства).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)