цэхі́н, ‑а, м.

Старадаўняя венецыянская залатая манета, якая хадзіла і ў іншых краінах Еўропы.

[Іт. zecchino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБО́Л

(грэч. obolos),

1) у Стараж. Грэцыі вагавая адзінка серабра, сярэбраная, потым медная манета (складала ​1/6 драхмы).

2) У Зах. Еўропе ў 2-й пал. 8—10 ст. вагавая адзінка серабра і сярэбраная манета (​1/2 дэнарыя), у 12—15 ст. сярэбраная, у 16—18 ст. білонная або медная манета (​1/2 дэнарыя).

3) У ВКЛ намінал у ​1/2 дэнарыя, чаканены Віленскім манетным дваром у 1545—47, 1554.

Сярэбраны абол 1546 Жыгімонта II Аўгуста (ВКЛ).

т. 1, с. 32

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

counterfeit​2 [ˈkaʊntəfɪt] adj. падро́блены, фальшы́вы, падло́жны;

a counterfeit coin фальшы́вая мане́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напалеандо́р, ‑а, м.

Французская залатая манета вартасцю ў 20 франкаў, змяшчае 5,8 грамаў чыстага золата.

[Фр. Napoléon d'or.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́пія, ‑і, ж.

Грашовая адзінка ў Індыі, Пакістане і некаторых іншых краінах; манета адпаведнай вартасці.

[Ад санскр. rüpyam.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санты́м, ‑а, м.

Дробная манета, роўная сотай долі франка (у Францыі, Бельгіі, Люксембургу і Швейцарыі).

[Фр. sentime.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Вартасцю ў адзін франк. Франкавая манета. // Цаной у адзін франк. Франкавы абед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дра́хма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Сярэбраная манета ў Старажытнай Грэцыі, а таксама грашовая адзінка ў Грэцыі да 2002 г.

2. Адзінка аптэкарскай вагі, роўная 3,73 г, што існавала да ўвядзення метрычнай сістэмы мер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́нкі¹, -ая, -ае.

1. Гучны, гулкі.

З. голас.

Звонкае шкло.

Звонкая манета (металічныя грошы).

2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).

Звонкае паветра.

○

Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.

|| наз. зво́нкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

miedziak

м. мядзяк; медная манета

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)