дука́т, ‑а, М ‑каце, м.

Старадаўняя сярэбраная, затым залатая манета ў некаторых заходнееўрапейскіх краінах.

[Іт. ducato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)