Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
*Ме́люх, мэ́люх ’вельмі рухомы хвост’, ’балбатун, пустаслоў’ (Клім.). Да малоць (ад асновы мел‑). Аб суфіксе ‑uchъ гл. Слаўскі, SP, 1, 74; Сцяцко, Афікс. наз., 70.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мялец ’мужчына, які меле ў жорнах’ (Інстр. III), чэш.мар.швіве, славен.mlevec ’тс’. Да малоць (гл.). Прасл.шві⇉другая ступень чаргавання асновы mol‑/ml·.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тала́мкаць ’малоць языком, плявузгаць’ (жыт., Жыв. сл.), тала́мкаць, таля́мкаць ’лапатаць, балбатаць’, экспр. ’несці’ (ТС). Дзеяслоў на базе выклічніка *талам!, што перадае боўтанне, параўн. талало́м, гл. талала.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gab
[gæb]1.
n.
балбатня́f., шчэ́бет -у m., шчабята́ньне n. (пту́шкі, дзіця́ці)
2.
v.i.
безупы́нна гавары́ць; шчабята́ць; мало́ць языко́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
strzępić
незак. абтрэпваць (краі адзення);
strzępić sobie język — часаць (малоць) языком; балбатаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
máhlen
(part II gemáhlen) vtмало́ць, таўчы́, драбні́ць
die Räder ~ im Sand — калёсы вя́знуць у пяску́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
балабо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.
Разм.
1. Звінець, гучэць.
2.перан. Балбатаць, малоць лухту. Гаворкі ўжо людскае [у Пракопа] не будзе: чаўпе, балабоніць, плявузгае, а што да чаго — не разбярэш.Вітка.// У адносінах да чаго‑н., што ўтварае гукі. [Грачова:] — Бухгалтар!.. Выходзіш з дому, дык радыё выключай. У мяне сваё ёсць... Што яно мне тут увесь дзень балабоніць!Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
махля́рства, ‑а, н.
Разм. Падман, ашуканства з мэтай набыць грошы, маёмасць. [Акцызнік:] — Думаеш, я махлярствам грошы набываю? Не такі. Грошы, нажытыя махлярствам, — на трыццаць год, а мазалём — на тысячу.Пташнікаў.Не было завозу свайго, са сваёй вёскі, дык везлі чужыя. Яны не ведалі таго махлярства, што рабілася ў млыне, і ім было ўсё роўна, хто ім будзе малоць.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Блышы́ць ’малоць лухту; ілгаць, жартаваць’ (Нас.). Рус.дыял. (зах.) блыши́ть ’ілгаць, хлусіць’. Да блыха́, блаха́. Параўн. рус.блоши́ть ’кусаць, кусацца; рабіць прыкрасці’, блоши́ться ’імкнуцца атрымаць што-небудзь, выслужвацца перад кім-небудзь’.