пак I м. ки́па ж.; тюк

пак II (род. па́ку) м. (лёд) пак

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

swollen​1 [ˈswəʊlən] adj.

1. узду́ты, разду́ты; успу́хлы;

swollen eyes апу́хлыя во́чы

2. набрыня́лы;

The river is swollen. На рацэ ўзняўся лёд.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гле́тчар

(ням. Gletscher, ад лац. glacies = лёд)

ляднік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэгляцыя́цыя

(ад дэ- + лац. glacies = лёд)

адступленне леднікоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

узмацне́ць сов.

1. (стать более крепким, прочным) окре́пнуть;

лёд ~не́ў — лёд окре́п;

2. уси́литься;

ве́цер ~не́ў — ве́тер окре́п;

3. (стать более сильным) окре́пнуть, укрепи́ться;

калга́с ~не́ў — колхо́з окре́п (укрепи́лся)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Растапу́цце ’разводдзе’ (Юрч. Вытв.). Кантамінацыя распу́цце 1 (гл.) і растапіць (пра лёд), гл. тапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павыко́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выкаўзаць у многіх месцах, усюды; выкаўзаць усё, многае. Павыкоўзваць лёд. Павыкоўзваць вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́цца, слаіцца; незак.

1. Рабіцца слаістым; размяшчацца, складвацца слаямі. Лёд слаіцца. Дым слаіцца. Слюда слаіцца.

2. Зал. да слаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схаладзе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Тое, што і схаладнець. Рыбаковы сумленныя вочы Схаладзелі на міг, нібы лёд. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lądodół, ~ołu

lądod|ół

м. геал. мацерыковы лёд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)