head-on [ˌhedˈɒn] adj.

1. лабавы́, франта́льны;

a head-on collision лабаво́е сутыкне́нне

2. у лоб; прамы́;

a head-on confrontation прамо́е супрацьстая́нне/процістая́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лобан ’лабасты чалавек’. (ТС). Укр. лоба́нь ’тс’. Да лоб 1 (гл.). Рус. лоба́н мае іншую семантыку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Падло́бісты ’пануры’ (Мат. Гом.), ’упарты, настойлівы’ (Сцяшк. Сл.). Да лоб (гл.), першапачаткова ’той, хто глядзіць спадылба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насо́ўваць schíeben* vt, rücken vt;

насо́ўваць ша́пку на лоб die Mütze ins Gesícht drücken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канфранта́цыя

(фр. confrontation, ад лац. con = з, разам + frons, -ntis = лоб, фронт)

проціборства, супрацьпастаўленне палітычных прынцыпаў, сацыяльных сістэм.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

звіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Быць апушчаным уніз, знаходзіцца ў вісячым становішчы.

Валасы звісалі на лоб.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вісець няроўна, не аблягаючы плячэй, стану (пра вопратку).

Адзенне звісае з плячэй.

|| зак. зві́снуць, -ну, -неш, -не; звіс, -сла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намо́ршчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наморшчыць.

2. у знач. прым. Які пакрыты маршчынамі. Наморшчаны лоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суту́лаваты, ‑ая, ‑ае.

Крыху згорблены. Лысы, лоб круты, маршчыністы. Сам [Бухберг] сутулаваты, прысадзісты .. Адзеты бедна, але па-інтэлігенцку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метапі́зм

(ад гр. metopon = лоб)

наяўнасць у дарослых людзей незаросшага незарослага шва па сярэдняй лініі лобнай часткі чэрапа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ДАПАЎНЕ́ННЕ,

даданы член сказа, які абазначае аб’ект і паясняе выказнік ці іншы член сказа. Падзяляюцца на прамыя [форма выражэння — вінавальны і родны (пры адмоўі і частковым ахопе прадмета дзеяння) склоны без прыназоўніка] і ўскосныя (інш. формы з прыназоўнікам і без яго). Напр.: «Паабедалі з бядою, спаражнілі місы. Абцёр бацька вус рукою, твар і лоб свой лысы» (Я.Колас) і «Пасварыліся за мех, а ў мяху смех».

т. 6, с. 50

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)