Кі́дка ’колькасць чаго-небудзь, якую можна ўзяць за адзін раз і кінуць’ (ТСБМ, Сцяшк., Жд. 3). Гл. кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

anchor1 [ˈæŋkə] n. я́кар;

cast/drop anchor кі́нуць я́кар;

lie/ride at anchor стая́ць на я́кары;

weigh anchor зня́цца з я́кара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Krker

m -s, - турма́, астро́г

in den ~ wrfen* [stcken] — кі́нуць у турму́ [астро́г]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бра́знуць

1. гл бразгатаць, бразгаць;

2. разм (грукнуць) mit Geplter fllen lssen*;

3. (кінуць) mit Geplter hnwerfen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накіраваць, паслаць; кінуць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

challenge1 [ˈtʃæləndʒ] n.

1. вы́клік;

launch a challenge against smb. кі́нуць каму́-н. вы́клік;

meet the challenge прыня́ць вы́клік

2. во́клік (вартавога)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кі́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад кінуць.

2. у знач. прым. Выкінуты з-за непатрэбнасці. [Яфрэйтар] бачыў .. якісьці кавалак жалеза — ці то абломак абруча, ці то .. шына ад кінутага каляса. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чвя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да чвякаць (у 1, 3 і 4 знач.).

2. Ударыць чым‑н., кінуць, утварыўшы глухі, мяккі гук. Глушак штосілы чвякнуў пастол пад лаўку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скі́нуць ‘зваліць, саштурхнуць уніз’, ‘зняць, распрануць’, ‘заўчасна нарадзіць’, ‘зняць з пасады’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ, ТС, Ян.). Гл. кінуць, кідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rzucić

зак. кінуць;

rzucić wzrokiem — кінуць позірк;

rzucić wezwanie — кінуць заклік;

rzucić myśl — падаць думку (ідэю);

rzucić światło na coперан. высветліць, асвятліць што;

rzucić na papier перан. накідаць (што) на паперы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)