не́быт, ‑у, М ‑быце, м.

Разм. Абуза; клопат, цяжар. [Амеля:] — Холадна ноччу без.. [паддзёўкі], а і з ёю адзін небыт. Лобан. Душу грызла пакута ад таго, што занемагла [Зіна] ў такі суровы час, што робіць многа небыту хлопцам, у гэтакім складаным паходзе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strait [streɪt] n.

1. ву́зкі пралі́ў; прато́ка;

the Strait of Gibralter Гібралта́рскі пралі́ў

2. pl. straits ця́жкасці, кло́пат;

be in serious financial straits мець сур’ёзныя фіна́нсавыя прабле́мы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

concern​1 [kənˈsɜ:n] n.

1. (about/for/over) турбо́та, кло́пат, заклапо́чанасць

2. спра́ва;

It is no concern of mine. Гэта мяне не (да)тычыцца.

3. прадпрые́мства, канцэ́рн

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пастая́нны постоя́нный;

п. кло́пат — постоя́нная забо́та;

○ ~нная велічыня́ — постоя́нная величина́;

п. ток — эл. постоя́нный ток;

п. лік — постоя́нное число́;

п. капіта́л — эк. постоя́нный капита́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

экало́гія, -і, ж.

1. Навука аб узаемадзеянні раслінных і жывёльных арганізмаў паміж сабой і з навакольным асяроддзем, а таксама іх стане.

Э. раслін.

Э. глебы.

Э. лесу.

2. перан. Чысціня, правільнасць, абумоўленыя гарманічнымі суадносінамі элементаў; клопат аб такой чысціні.

Э. культуры.

Э. мовы.

Сацыяльная э. (узаемадзеянне чалавека, грамадства і навакольнага асяроддзя).

|| прым. экалагі́чны, -ая, -ае.

Э. стан вадаёма.

Экалагічныя росшукі.

Экалагічная этыка.

Экалагічна (прысл.) чыстае асяроддзе.

Экалагічна (прысл.) чыстыя прадукты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Манікю́р ’чыстка і паліроўка ногцяў на руках’ (ТСБМ). З рус. маникюр ’тс’, якое з франц. manicure < с.-лац. manicura, складзенае з лац. manus ’рука’ і сига ’клопат’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прычыні́ць​I (паслужыць прычынай) verúrsachen vt; zúfügen vt;

прычыні́ць шко́ду Scháden zúfügen [ántun*, ánrichten, verúrsachen];

прычыні́ць кло́пат Schereréien máchen [verúrsachen];

прычыні́ць го́ра Kúmmer beréiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

inconvenience

[,ɪnkənˈvi:niəns]

1.

n.

1) невыго́да, нязру́чнасьць f.

2) кло́пат -у m., турбо́та f.

2.

v.t.

спрычыня́ць каму́ невыго́ду; турбава́ць, перашкаджа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Мінтрэ́га ’затрымка, трывога, нечаканы клопат’, ’перашкода’ (глыб., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг), мінтрэ́жыць ’хваляваць, трывожыць’ (Шат., ТС; докш., Янк. Мат.). Да мітрэнга (гл.). Другасная назалізацыя (‑н‑) і выпадзенне ‑н‑ перад ‑га.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся, -по́ціцца; незак.

1. па кім-чым, каля каго-чаго. Старанна і дбайна займацца чым-н.; працаваць над чым-н.; працаваць над чым-н.

К. па справе.

К. каля гаспадаркі.

2. без дап. і з дадан. Непакоіцца, турбавацца з выпадку чаго-н.

Гаспадыня пачала к., дзе каго пасадзіць.

3. аб кім-чым і пра каго-што. Праяўляць клопат аб кім-, чым-н.

К. пра ўнукаў.

|| зак. паклапаці́цца, -пачу́ся, -по́цішся; -по́ціцеся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)