кле́тачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да клеткі (у 1, 4 знач.). Клетачнае развядзенне норак. Клетачная абалонка. Клетачны сок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ствалавы́, -а́я, -о́е і ствало́вы, -ая, -ае.
1. гл. ствол.
2. у знач. наз. Рабочы, які кіруе механізмамі ствала шахты.
○
Ствалавыя клеткі — іерархія асобых клетак жывых арганізмаў, кожная з якіх здольна ў далейшым змяняцца адмысловым чынам (атрымліваць спецыялізацыю і развівацца далей як звычайная клетка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сакрэцыя,
утварэнне і вывядзенне рэчыва з клеткі.
т. 14, с. 91
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЕРАЦЯНО́ ДЗЯЛЕ́ННЯ клеткі, ахрамацінавае верацяно, мітатычнае верацяно, кампанент клеткі нуклеапратэіднай прыроды, які ўтвараецца пры яе дзяленні і забяспечвае разыходжанне храмасом у мітозе і меёзе. Уяўляе сабой сістэму мікратрубачак з двайным праменепраламленнем, што фарміруецца ў праметафазе і распадаецца ў целафазе. Складаецца з апорных, або безупынных ніцей, арыентаваных ад аднаго полюса клеткі да другога (полюсных), і цягнучых, або храмасомных. Цягнучыя ніці злучаюць полюсы клеткі з цэнтрамі храмасом, якія ёсць на экватарыяльнай пласцінцы. Скарачэнне даўжыні цягнучых ніцей лічыцца гал. фактарам анафазнага руху храмасом да полюсаў клеткі. Верацяно дзяленне бывае прамога і непрамога тыпаў (у залежнасці ад характару сувязі храмасом з полюсамі), астральным (з выяўленымі полюсамі, напр. у шматклетачных жывёл) ці анастральным (без выразных полюсаў, напр. у кветкавых раслін).
т. 4, с. 98
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
аргано́іды, ‑аў; адз. арганоід, ‑а, м.
Спец. Пастаянныя часткі жывёльнай або расліннай клеткі, якія выконваюць пэўныя функцыі ў яе жыццядзейнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выдыха́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да выдыху, выдыхання. Выдыхальны рух грудной клеткі. // Які служыць, прызначаны для выдыхання. Выдыхальны клапан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самаапладне́нне, ‑я, н.
Апладненне жаночай палавой клеткі мужчынскай палавой клеткай той жа асобіны двухполых арганізмаў (жывёл і раслін). Самаапладненне раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэндры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
1. Чуллівы, звычайна разгалінаваны адростак нервовай клеткі.
2. Незакончаны ў развіцці крышталь папараце- або дрэвападобнай формы.
[Ад грэч. dendron — дрэва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да сомы. Саматычныя клеткі.
2. Які мае адносіны да цела; цялесны. Саматычная мускулатура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)