◎ Кле́ткі ’месца, дзе рос клён, кляновы лес’ (Яшк.). Гл. клець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кле́ткі Месца, дзе рос клён; кляновы лес (Нар.).

□ ур. Клеткі Нар.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

шатла́ндка², -і, ДМ -дцы, ж.

Тканіна ў каляровыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зме́сціва, -а, н.

Тое, што змяшчаецца, знаходзіцца ў чым-н.

З. клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пратапла́зма, -ы, ж. (спец.).

Асноўнае рэчыва клеткі жывёльнага і расліннага арганізма.

|| прым. пратапла́зменны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спе́рма, -ы, ж. (спец.).

Рэчыва, якое выпрацоўваюць мужчынскія палавыя залозы і якое ўтрымлівае палавыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

я́дзерка, -а, мн. -і, -рак, н.

1. гл. ядро.

2. Шарападобнае цельца ўнутры ядра клеткі (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́пырхнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

Вылецець, пырхнуўшы.

Птушка выпырхнула з клеткі.

|| незак. выпы́рхваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

яе́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Парная жаночая палавая залоза, у якой утвараюцца і спеюць палавыя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фагацыта́рны биол. фагоцита́рный;

~ныя кле́ткі — фагоцита́рные кле́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)