kwiat, ~u

м.

1. кветка, краска;

kwiat konwalii — кветка ландыша;

2. цвет;

kwiat lipowy — ліпавы цвет;

kwiat młodzieży — цвет моладзі;

w kwiecie wieku — у самым росквіце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зрослапялёсткавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае зрослыя пялёсткі. Зрослапялёсткавая кветка.

2. у знач. наз. зрослапялёсткавыя, ‑ых. Падклас пакрытанасенных двухдольных раслін, у кветках якіх венчыкі маюць больш або менш зрослыя пялёсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаа́нты

(ад іза- + гр. anthos = кветка)

ізалініі тэрмінаў зацвітання якіх-н. раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

шафра́н м

1. бат (кветка) Krókus m -ses, -se;

2. кул (прыправы) Sáfran m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Квыта́сты ’квяцісты’ (З нар. сл.). Гл. квет, кветка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

paproć

papro|ć

ж. бат. папараць (Filix L.);

kwiat ~ci — папараць-кветка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мурознык ’позняя кветка’ (бяроз., Сл. Брэс.). Да мароз (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Павірго́ня ’хатняя кветка’ (Сцяшк. Сл.). Нар. пераробка сл. пеларгонія.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цюльпа́н, ‑у і ‑а, м.

1. ‑у. Шматгадовая травяністая цыбульная расліна сямейства лілейных з буйнымі кветкамі рознай формы і афарбоўкі. Увесь стэп укрывалі дываны цудоўных цюльпанаў. Даніленка.

2. ‑а. Кветка гэтай расліны.

[Іт. tulipano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цветы́ мн. кве́ткі, -так, ед. кве́тка, -кі ж., кра́скі, -сак, ед. кра́ска, -скі ж.;

◊

цветы́ жи́зни кве́ткі жыцця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)