Blüte

f -, -n

1) кра́ска, кве́тка

2) цвіце́нне

3) працвіта́нне, ро́сквіт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nocturnal

[nɑ:kˈtɜ:rnəl]

adj.

начны́

a nocturnal bird (flower) — начна́я пту́шка (кве́тка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэ́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цэўкі (у 1 знач.), ажыццяўляецца з дапамогай цэвак. Цэўкавая машына. Цэўкавая перадача.

2. Які з’яўляецца цэўкай (у 3 знач.). Цэўкавая кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kwiat, ~u

м.

1. кветка, краска;

kwiat konwalii — кветка ландыша;

2. цвет;

kwiat lipowy — ліпавы цвет;

kwiat młodzieży — цвет моладзі;

w kwiecie wieku — у самым росквіце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зрослапялёсткавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае зрослыя пялёсткі. Зрослапялёсткавая кветка.

2. у знач. наз. зрослапялёсткавыя, ‑ых. Падклас пакрытанасенных двухдольных раслін, у кветках якіх венчыкі маюць больш або менш зрослыя пялёсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаа́нты

(ад іза- + гр. anthos = кветка)

ізалініі тэрмінаў зацвітання якіх-н. раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шафра́н м.

1. бат. (кветка) Krókus m -ses, -se;

2. кул. (прыправы) Sáfran m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Квыта́сты ’квяцісты’ (З нар. сл.). Гл. квет, кветка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

paproć

papro|ć

ж. бат. папараць (Filix L.);

kwiat ~ci — папараць-кветка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мурознык ’позняя кветка’ (бяроз., Сл. Брэс.). Да мароз (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)