саскрэ́бці сов.

1. соскобли́ть, соскрести́;

с. кару́ з дрэ́ва — соскобли́ть (соскрести́) кору́ с де́рева;

2. соскрести́; сцара́пать;

с. фа́рбу — соскрести́ (сцара́пать) кра́ску

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драўні́на, ‑ы, ж.

1. Цвёрдае шчыльнае рэчыва пад карой дрэва або кустовай расліны. Сваёй вострай і моцнай, дзюбай чорны дзяцел прабівае кару, свідруе драўніну, растрыбушвае шышкі. В. Вольскі.

2. зб. Розныя лесаматэрыялы: бярвенне, дошкі і пад. Вываз драўніны. Нарыхтоўка драўніны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРБАРЫЦЫ́ДЫ

[ад лац. arbor дрэва + ...цыд(ы)],

хімічныя рэчывы, якія знішчаюць дрэвавую расліннасць і хмызнякі. Арбарыцыдамі з’яўляюцца эфіры і солі паліхлорзмяшчальных фенаксівоцатнай і амінапікалінавай кіслот. Выкарыстоўваюць арбарыцыды для знішчэння дрэвавай расліннасці на пашах, сенажацях (апырскваюць парасткі, глебу, свежыя пні ці наносяць на кару дрэў), а таксама для хім. падсушвання дрэў на корані. Таксічныя для жывёл і чалавека рэчывы.

т. 1, с. 457

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bring down

а) спуска́ць; зва́льваць, валі́ць; скіда́ць (ула́ду); наклада́ць ка́ру

б) прыніжа́ць

в) зьбіва́ць, падстрэ́льваць

г) зьніжа́ць, памянша́ць, спуска́ць (цану́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

закарэ́ць

1. (засохнуць, ператварыцца ў кару) vertrócknen vi (s); schwíelig wérden (пра руку);

2. (забрудзіцца) sich mit vertrócknetem Schmutz bedécken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абадра́ць, абдзяру́, абдзярэ́ш, абдзярэ́; абдзяро́м, абдзераце́, абдзяру́ць; абдзяры́; абадра́ны; зак., каго-што.

1. Здзерці з усіх бакоў, абдзерці, злупіць, ачысціць.

А. кару.

А. пяньку.

2. Пакрыць драпінамі; падрапаць.

А. нос.

3. перан. Абабраць, абакрасці, ашуканствам пазабіраць што-н. у каго-н. (разм.).

А. пакупніка.

|| незак. абдзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абдзіра́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.) і абдзі́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

schröpfen

vt

1) пуска́ць кроў (хвораму)

2) перан. выма́гаць гро́шы, абіра́ць (каго-н.)

3) надсяка́ць, надраза́ць (кару)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аблупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Абдзерціся, адваліцца (пра верхні слой чаго‑н. — кару, скуру, фарбу і інш.). Аблупілася фарба — не падымаліся рукі, каб паднавіць яе. Шахавец. Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак. // Адпасці кавалкамі, абсыпацца (пра тынк і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; зак., каго-што.

Разм.

1. Грызучы, з’есці. Згрызці кавалак цукру. Згрызці сухар. // Пагрызці, сапсаваць паверхню чаго‑н. Зайцы згрызлі кару дрэў. // Перагрызшы, паваліць. Бабры згрызлі некалькі асінак і збудавалі хатку.

2. перан. Змучыць (пра гора, сумненне і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

erlássen

* vt

1) выдава́ць (законы)

2) вызваля́ць (ад чаго-н.)

éine Stráfe ~ — здыма́ць ка́ру

éinen Beféhl ~ — вы́даць зага́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)